تقدير و عمل

الإمامُ زينُ العابدينَ عليه السلام ـ لَمّا سَألَهُ رجُلٌ : أ بِقَدَرٍ يُصيبُ الناسَ ما أصابَهُم أم بِعَمَلٍ ؟ ـ : إنّ القَدَر و العَمَلَ بمَنزِلَةِ الرُّوحِ و الجَسَدِ ، فالرُّوحُ بغيرِ جَسَدٍ لا تُحِسُّ ، و الجَسَدُ بغيرِ رُوحٍ صُورَةٌ لا حَراكَ بها ، فإذا اجتَمَعا قَوِيا و صَلُحا ، كذلكَ العَمَلُ و القَدَرُ ، فلو لم يَكُنِ القَدَرُ واقِعا علَى العَمَلِ لم يُعرَفِ الخالِقُ مِن المَخلوقِ و كانَ القَدَرُ شيئا لا يُحَسُّ ، و لو لم يَكُنِ العَمَلُ بِمُوافَقَةٍ مِن القَدَرِ لم يَمضِ و لم يَتِمَّ ، و لكنَّهُما باجتِماعِهِما قَوِيا ، و للّه ِِ فيهِ العَونُ لعِبادِهِ الصالِحينَ .

امام زين العابدين عليه السلام ـ در پاسخ به مردى كه سؤال كرد: آيا آنچه به مردم مى رسد، ناشى از تقدير است يا عمل [خودشان] ـ فرمود : تقدير و عمل به مثابه جان و پيكرند. جانِ بدون پيكر، چيزى حسّ نمى كند و پيكرِ بى جان مجسّمه اى بى حركت است. اما هرگاه اين دو با هم جمع شوند، قوى و كار آمد مى گردند. عمل و تقدير نيز چنين اند، اگر تقدير به عمل تعلّق نمى گرفت، آفريدگار از آفريده باز شناخته نمى شد و تقدير چيزى نا محسوس بود و اگر عمل با موافقت تقدير نمى بود، هرگز صورت نمى گرفت و به سرانجام نمى رسيد. اما اين دو با اجتماع و اتحاد همند كه قدرت مى يابند و در اين ميان خداوند، بندگان شايسته خود را يارى مى رساند.

نمایش منبع

فهرست میزان الحکمه ج9

امام جواد علیه السلام:

اَلْمُؤمِنُ يَحْتاجُ اِلى تَوْفيقٍ مِنَ اللّه‏ِ وَ واعِظٍ مِنْ نَفْسِهِ وَ قَبُولٍ مِمَّنْ يَنْصَحُهُ؛

مـؤمن [به سه چـيز] مـحتاج است: توفيق الهى، كه كارها را بخوبى به پيش ببرد؛ واعظ درونى كه هر لحظه او را پند و انذار دهد؛ پذيرش نصحيت از كسى كه او را پند مى ‏دهد.

تحف العقول، ص 729

ادامــه »

:: دسته بندي احاديث بر اساس نام معصوم(ع) ::

ادامــه »

تــعــداد كــتــابــهــا : 111

تــعــداد احــاديــث : 45456

تــعــداد تــصــاویــر : 685

تــعــداد حــدیــث روز : 3838