پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ در پاسخ به سؤال از برترين صدقه ـ فرمود : اين كه وقتى سالم وتنگ چشم هستى، [يعنى ]به زندگى اميدوارى و مى ترسى به فقر دچار شوى ، صدقه بدهى و نگذارى تا وقتى كه جانت به لب رسيد (در آستانه مرگ قرار گرفتى) بگويى : اين قدر، مال فلان باشد و آن قدر، مال بهمان . چون در آن
هنگام [خواهى نخواهى] مال ديگرى خواهد بود .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : همانا برترين صدقه ، صدقه زبان است كه با آن از ريختن خونها جلوگيرى كنى و پيشامد ناخوشايند را دفع كنى و به برادر مسلمانت سودى برسانى.
«[اين صدقات] از آنِ فقيرانى است كه در راه خدا فرو مانده اند و نمى توانند [براى كسب و كار] در زمين سفر كنند ، آدم بى خبر آن ها را ، از فرط مناعت ، توانگر پندارد . آنان را به سيمايشان مى شناسى ، از مردم با اصرار چيز نمى خواهند . و هر مالى كه انفاق كنيد قطعاً خدا به آن داناست» .
رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : ليسَ المِسكينُ بالطَّوّافِ، ولابِالذي تَرُدُّهُ التَّمرَةُ والتَّمرَتانِ، واللُّقمَةُ واللُّقمَتانِ، ولكنَّ المِسكينَ المُتَعَفِّفُ الذي لا يَسألُ الناسَ شيئا ولا يُفطَنُ لَهُ فَيُتَصَدَّقُ علَيهِ .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : مسكين، نه آن گداى دوره گرد است و نه آن كسى كه يكى دو دانه خرما و يكى دو لقمه نان مى گيرد و مى رود ، بلكه مسكين آن نادارى است كه مناعت و عزت نفس دارد ، به طورى كه دست سؤال سوى مردم دراز نمى كند و كسى به تهيدستى او پى نمى برد تا به وى صدقه دهد .
