امام على عليه السلام : خردمند به كارش تكيه مى كند و نادان به آرزويش.
امام على عليه السلام : خردمند در عمل خود مى كوشد و از آرزوى خويش مى كاهد.
امام على عليه السلام : قدرت، خردمند را به افراط كارى نمى كشاند و ناتوانى او را از پاى نمى نشاند.
عنه عليه السلام : العاقِلُ يَتَقاضى نَفسَهُ بِما يَجِبُ عَلَيهِ ، و لا يَتَقاضى لِنَفسِه بِما يَجِبُ لَهُ .
امام على عليه السلام : خردمند در قبال وظايفى كه دارد از نفْس خود باز خواست مى كند و براى وظايفى كه ديگران در قِبال او دارند براى نفْس خود [از مردم] باز خواست نمى كند [بلكه گذشت مى كند].
امام على عليه السلام : خردمند با همتاى خود انس مى گيرد؛ نادان به همانند خود مى گرايد.
عنه عليه السلام : العاقِلُ لا يُحَدِّثُ مَن يَخافُ تَكذيبَهُ ، و لا يَسألُ مَن يَخافُ مَنعَهُ ، و لا
يَقدُمُ عَلى ما يَخافُ العُذرَ مِنهُ، و لا يَرجو مَن لا يُوثَقُ بِرَجائهِ .
امام على عليه السلام : خردمند به كسى كه مى ترسد سخنش را دروغ شمارد سخنى نمى گويد و از كسى كه مى ترسد دريغ ورزد چيزى نمى طلبد و كارى كه مى ترسد به عذرخواهى بينجامد انجام نمى دهد و به كسى كه نمى شود به او اميد بست اميد نمى بندد.
امام على عليه السلام : خردمند، با ادب (تربيت) پند مى گيرد و حيوانات جز با زدن عبرت نمى گيرند.
امام على عليه السلام : دارايى خردمند در دانش و كار اوست؛ دارايى نادان در مال و آرزوى اوست.
امام على عليه السلام : نيمى از [كار] خردمند، تحمّل كردن است و نيم ديگرش چشم پوشى.
امام على عليه السلام : سخن خردمند، خوراك [جان ]است و پاسخ به نادان، سكوت.