احادیث امیرالمؤمنین علی علیه السلام

امام على عليه السلام ـ در حديث معروف به الأربعمائة ـ : هيچ نعمت و زندگانى خرّمى از ميان نرفت ، مگر به سبب گناهانى كه [مردم] انجام دادند ؛ به راستى كه خداى هرگز به بندگان ستم نمى ورزد .

امام على عليه السلام : رهاورد گناهان ، از ميان رفتنِ [نعمت ها ]است .

امام على عليه السلام : هر گاه گناهان جلوه گر شوند ، بركت ها رخت برمى بندند .

امام على عليه السلام ـ در دعاى خويش ـ : بار خدايا! از تو آمرزش مى جويم براى هر گناهى كه به گمراهى فرا خوانَد ، از هدايت باز دارد ، روزى را كاهش دهد ، سود و ثمر را نابود سازد ، و ياد [و نامِ آدمى ]را محو كند .

امام على عليه السلام ـ در طلبِ باران ـ : بدانيد زمينى كه شما را بر پشت خود حمل مى كند و آسمانى كه بر سرتان سايه گسترده است ، فرمانبردار پروردگارتان هستند و اگر بركت ها ، خود را بر شما ارزانى مى دارند ، بدان سبب نيست كه بر شما دل مى سوزانند يا مى خواهند به شما تقرّب جويند يا از شما اميد خيرى دارند ؛ بلكه خداوند آن دو را فرمان داده كه به شما سود رسانند و آن دو هم اطاعت كرده اند . خداوند زمين و آسمان را براى حفظ مصالح شما بر پاى داشته و آن دو نيز بر پاى ايستاده اند
همانا خداى ، بندگانش را كه اعمال ناشايست مرتكب شوند ، به كاستن ميوه هاشان و نگه داشتن بركت ها از ايشان و فرو بستن گنجينه هاى خير به روى آنان ، مى آزمايد ؛ تا توبه كننده توبه كند ، گناهكار از گناه باز ايستد ، پند گيرنده پند گيرد ، و آن كه اراده گناه كرده منزجر شود . خداوند ، آمرزش خواستن را سبب فراوانىِ روزى و رحمت بر آفريدگان قرار داده ، كه فرمايد : «از پروردگارتان آمرزش بخواهيد ، كه او همواره آمرزگار است * تا آسمان را بر شما بارنده فرستد * و شما را به مال ها و پسران يارى كند و به شما بوستان ها دهد و برايتان جوى ها پديد آورد» . پس خداوند رحمت كند كسى را كه به توبه روى آورد و از خطاهاى خود بخشش طلبد و بر مرگ خود پيشى گيرد [= تداركِ امر آخرت كند] .

امام على عليه السلام ـ در كلمات حكيمانه منسوب به او ـ : خداوند ، بندگان را با تازيانه اى دردآورتر از فقر نمى زند .

امام على عليه السلام : سه چيز ، سوزاننده و هلاكت آورند ؛ فقر پس از توانگرى ، خوارى پس از سرافرازى ، و از دست دادنِ دوستان .

امام على عليه السلام : سه چيز توان ها را درهم مى كوبند ؛ از دست دادنِ دوستان ، فقر در غربت ، و پايدارىِ روزگارِ سختى .

امام على عليه السلام : توانگرى در غربت ، [همچون ]وطن داشتن است ؛ و فقر در وطن ، [همچون] غربت .

امام على عليه السلام : غريب بودن ننگ نيست ؛ ننگ ، فقير بودن در وطن است .