امام على عليه السلام : بسا فقيرى كه از شير عزّتمندتر است.
امام على عليه السلام : درهمِ فقير [كه در راه خدا دهد ]نزد خداوند، بالنده تر و با ارزشتر از دينارِ توانگر است [كه در راه خدا دهد].
عنه عليه السلام : لا تكُنْ مِمَّن يَرجُو الآخِرَةَ بغيرِ العَملِ ··· إنِ استَغنى بَطِرَ و فُتِنَ ، و إنِ افتَقَرَ قَنَطَ و وَهَنَ .
امام على عليه السلام : چونان كسى مباش كه بدون عمل به آخرت اميد بسته است··· اگر توانگر شود، به سرمستى و گناه افتد و اگر نيازمند شود، به نوميدى و سستى گرايد.
عنه عليه السلام : بُؤساً لِمَن خَصمُهُ عندَ اللّه ِ الفُقَراءُ و المَساكينُ و السائلونَ و المَدفوعونَ و الغارِمونَ و ابنُ السبيلِ ! .
امام على عليه السلام : بدا به حال كسى كه فقيران و مستمندان و گدايان و بينوايانِ رانده شده و وام داران و در راه ماندگان، طرف دعواى او در پيشگاه خداوند باشند!
عنه عليه السلام : ما أحسَنَ تَواضُعَ الأغنياءِ للفُقَراءِ طَلَبا لِما عندَ اللّه ِ ! و أحسَنُ مِنهُ تِيهُ الفُقَراءِ علَى الأغنياءِ اتِّكالاً علَى اللّه ِ .
امام على عليه السلام : چه نيكوست فروتنى توانگران در برابر فقيران براى به دست آوردن خشنودى و پاداش خداوند! و نيكوتر از آن ، بى اعتنايى و عزّت نفْس فقيران است در برابر توانگران به سبب توكّل به خداوند.
امام على عليه السلام : اگر خواستى دانا شوى، در دين خدا دانا و فقيه شو.
امام على عليه السلام : هرگاه خداوند خير بنده اى را بخواهد، او را در دين فقيه گرداند و يقين در دلش افكند.
عنه عليه السلام : لِيَتأسَّ صَغيرُكُم بكبيرِكُم ، و لْيَرأفْ كَبيرُكُم بصَغيرِكُم ، و لا تكونُوا كَجُفاةِ الجاهِليَّةِ ؛ لا في الدِّينِ يَتَفَقَّهونَ ، و لا عنِ اللّه ِ يَعقِلونَ .
امام على عليه السلام : بايد كوچكترهاى شما از بزرگترهاى شما سرمشق گيرند و بزرگترانتان با كوچكترانتان مهربان باشند و همچون مردمان خشن (بى فرهنگ) جاهليت نباشيد كه نه در دين فقيه بودند و نه درباره خدا تفكّر مى كردند.
عنه عليه السلام : تَعَلَّموا القرآنَ ؛ فإنّهُ أحسَنُ الحَديثِ ، و تَفَقَّهُوا فيهِ فإنَّهُ رَبيعُ القُلوبِ .
امام على عليه السلام : قرآن را بياموزيد، كه آن بهترين سخن است و در آن دانا شويد، كه آن بهار دلهاست.
امام على عليه السلام : كسى كه در دين فقيه شود [اعوان و انصار او ]بسيار گردد (بزرگ شود).