الإمامُ عليٌّ عليه السلام : تَعَلَّمُوا القرآنَ فإنّهُ أحسَنُ الحَديثِ ، و تَفَقَّهوا فيهِ فإنّهُ رَبيعُ القُلوبِ ، و استَشفُوا بنورِهِ فإنّهُ شِفاءُ الصُّدورِ، و أحسِنوا تِلاوَتَهُ فإنّهُ أنفَعُ القَصصِ .
امام على عليه السلام : قرآن را بياموزيد، كه آن نيكوترين سخن است. در آن انديشه كنيد، كه آن بهار دلهاست. از نورش شفا جوييد، كه آن شفابخش سينه هاست و نيكو [و با دقّت ]بخوانيدش؛ زيرا كه آن سودمندترين داستان (تاريخ) است.
عنه عليه السلام ـ لمّا سَمِعَ ضَجَّةَ أصحابِهِ في المَسجدِ و هُم يَقرَؤونَ القرآنَ ـ : طوبى لهؤلاءِ، كانوا أحَبَّ الناسِ إلى رسولِ اللّه ِ صلى الله عليه و آله .
امام على عليه السلام ـ هنگام شنيدن صداى ياران خود در مسجد كه به خواندن قرآن بلند بود ـ فرمود : خوشا به حالشان، اينان محبوبترين مردم نزد رسول خدا صلى الله عليه و آله بودند.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : حَقُّ الوَلَدِ علَى الوالِدِ أن يُحَسِّنَ اسمَهُ ، و يُحسِّنَ أدَبَهُ ، و يُعَلِّمَهُ القرآنَ .
امام على عليه السلام : از جمله حقوق فرزند بر پدر، اين است كه نامى نيكو بر او بنهد و نيكو تربيتش كند و قرآن را به او بياموزد.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : اِقرَؤوا القرآنَ و استَظهِرُوهُ، فإنّ اللّه َ تعالى لا يُعَذِّبُ قَلبا وِعاءَ القرآنِ .
امام على عليه السلام : قرآن را بخوانيد و آن را حفظ كنيد؛ زيرا خداوند متعال دلى را كه ظرف قرآن است، عذاب نمى كند.
امام على عليه السلام : اهل قرآن، اهل خدايند و خاصّان درگاه او.
امام على عليه السلام : بارور شدن ايمان به تلاوت قرآن است.
امام على عليه السلام : هر كه به تلاوت قرآن انس گيرد، جدايى برادران او را به تنهايى نيندازد.
عنه عليه السلام ـ عندَ خَتمِهِ القرآنَ ـ : اللّهُمّ اشرَحْ بالقرآنِ صَدرِي ، و استعمِلْ بالقرآنِ بَدَني ، و نَوِّرْ بالقرآنِ بَصَري ، و أطلِقْ بالقرآنِ لِساني ، و أعِنِّي علَيهِ ما أبقَيتَنِي ، فإنّهُ لا حَولَ و لا قُوّةَ إلاّ بكَ .
امام على عليه السلام ـ در دعاى پس از ختم قرآنش ـ گفت : بار خدايا! سينه ام را با قرآن فراخ گردان و بدنم را با [احكام ]قرآن به كار گير و ديده ام را با قرآن روشنايى بخش و زبانم را با قرآن باز و گويا كن و تا زنده ام مرا براى عمل به قرآن يارى فرما، كه حركت و قدرتى جز به وسيله تو نيست.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : إلَى اللّه ِ أشكُو مِن مَعشَرٍ يَعيشُونَ جُهّالاً و يَموتُونَ ضُلاّلاً ، ليسَ فيهِم سِلعَةٌ أبوَرَ مِن الكتابِ إذا تُلِيَ حَقَّ تِلاوَتِهِ ، و لا سِلعَةٌ أنفَقَ بَيعا و لا أغلى ثَمَنا مِن الكتابِ إذا حُرِّفَ عَن مَواضِعِهِ ! .
امام على عليه السلام : به خدا شكايت مى برم از جماعتى كه نادان مى زيَند و گمراه مى ميرند. آن گاه كه كتاب خدا چنان كه بايد و حق آن است، تلاوت شود، در ميان آنان كالايى بى رونق تر از آن نيست و آن گاه كه معانيش تحريف شود متاعى با رونق تر و پر بهاتر از آن برايشان وجود ندارد.
عنه عليه السلام : إنّه سَيأتي علَيكُم مِن بَعدِي زَمانٌ ليسَ فيهِ شيءٌ أخفى مِن الحَقِّ و لا أظهَرَ من الباطِلِ ··· ليسَ عندَ أهلِ ذلكَ الزَّمانِ سِلعَةٌ أبوَرَ مِن الكتابِ إذا تُلِيَ حَقَّ تِلاوَتِهِ ، و لا أنفَقَ مِنهُ إذا حُرِّفَ عَن مَواضِعِهِ ، و لا في البِلادِ شيءٌ أنكَرَ مِن المَعروفِ و لا أعرَفَ مِن المُنكَرِ ؛ فقد نَبَذَ الكتابَ حَمَلَتُهُ ، وَ تَناساهُ حَفَظَتُهُ ، فالكتابُ يَومَئذٍ و أهلُهُ طَرِيدانِ مَنفِيّانِ ··· و مِن قَبلُ ما مَثَّلُوا بالصالِحِينَ كُلَّ مُثلَةٍ .
امام على عليه السلام : بزودى پس از من زمانى بر شما بيايد كه در آن زمان چيزى نا پيداتر از حق و پيداتر از باطل وجود ندارد··· در ميانِ مردم آن روزگار ، كالايى كسادتر از كتاب خدا، هر گاه كه به درستى و چنان كه حق آن است تلاوت شود، وجود ندارد و هر گاه معانيش تحريف شود، متاعى پر رونق تر از آن نيست. در شهرها چيزى نا پسندتر از كار نيك و پسنديده تر از كار زشت وجود ندارد؛ زيرا قرآن دانان آن را به كنارى افكنده اند و حافظانش، آن را به دست فراموشى سپرده اند. در آن روزگار قرآن و اهل آن، مطرود هستند··· و[لى ]پيش از آن زمان، انواع سختيها و شكنجه ها در حق درستكاران اعمال شود.