امام على عليه السلام ـ در سفارش به كميل ـ فرمود : اى كميل! تو هيچ گاه از نعمت و عافيت خداوند عز و جل بى بهره نيستى. پس در هيچ حال از ستايش و تمجيد و تسبيح و تقديس و شكر و ياد او دست برندار.
امام على عليه السلام : براى نعمت ها، پيش از آنكه ازشما جدا شوند، همدمى نيكو باشيد؛ زيرا نعمت ها مى روند و به نحوه رفتارى كه همدمشان با آنها كرده است گواهى مى دهند.
امام على عليه السلام : هركه از نعمت هاى خدا بيشتر بهره مند باشد، نيازهاى مردم به او زياد شود. پس، هركس براى رضاى خدا وظيفه خود را در قبال نعمت ها به جا آورد، آنها را در معرض دوام و پايندگى قرار دهد و هركه به وظيفه خود در اين باره عمل نكند، آن نعمت ها را در معرض زوال و نابودى نهاده است.
«البته نبايد كسانى كه كافر شده اند تصور كنند اين كه به ايشان مهلت مى دهيم براى آنان خوب است. ما فقط به ايشان مهلت مى دهيم تا بر گناه خود بيفزايند و [آنگاه ]عذابى خفّت آور خواهند داشت».
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : يابنَ آدمَ ، إذا رَأيتَ ربَّكَ سبحانَهُ يُتابِعُ علَيكَ نِعمَهُ وأنتَ تَعصيهِ فاحذَرْهُ .
امام على عليه السلام : اى فرزند آدم! هرگاه ديدى كه گناه مى كنى و با اين حال پروردگار پاك نعمت هايش را پياپى به تو ارزانى مى دارد، از او برحذر باش.
امام على عليه السلام : اى مردم! همان گونه كه خداوندشما را از سختى و عذاب ترسان مى بيند بايد از نعمت نيز هراسان ببيند؛ زيرا هر كه دَرِ نعمت به رويش گشوده شود و آن را مهلت خداوندى نداند از پيشامدى ترسناك خود را ايمن پنداشته است و هركس به تنگدستى گرفتار آيد و آن را آزمايشى [الهى] نداند، پاداشى را كه در انتظار اوست از دست داده است.
