احادیث امیرالمؤمنین علی علیه السلام

گنجوران مال ها مرده اند، گرچه زنده اند، و دانشمندان چندان كه روزگار پايد، پاينده اند.

مـبغوض ترين مردم در پيشگاه خداوند... كسى است كه انبوهى از نادانى ها را در خود جمع كرده ، در مـيـان تـوده نـاآگاه براى خود پايگاهى ساخته است ، در امواج فتنه ها جولان مى دهد و از راز صلح يكسره بى خبر است . نا آگاهان مردم نما دانشمندش مى نامند در حالى كه از هر علمى خالى است .

دسـته اى ، دانشمند ناميده مى شوند ولى دانشمند نيستند، مقدارى نادانى را از جاهلان برگرفته و مـقـدارى مـطـالب گـمـراه كـنـنـده را از گـمـراهان گرد آورده اند [و به هم آميخته اند تا خود را انديشمند بخوانند]

آفت مردم ، عالِم آلوده دامن است .

لغزش دانشمند چون شكستن كشتى است كه هم خود غرق مى شود و هم جمعى با آن .

آن كس كه فهميد به ژرفاى دانش پى برد.

از هـر دانـشـى بـهـتـريـنـش را بـرگـيـريـد، هـمـچـون زنـبـور عسل كه بهترين گُلها را مى خورد.

دو آزمـنـدنـد كـه سـيـر نـشـونـد؛ آن كـه عـلم آمـوزد و آن كـه مال اندوزد.

پـس گـفـتار مرشد و عالم خداشناس خود را بشنويد، و قلب هاتان را در محضرش حاضر كنيد، و با فرياد بيدارگرش از خواب گران برخيزيد.

اى مـردم ! چـراغ دل را از شـعـله گـفـتـار گـويـنـدگـان بـا عـمـل روشـن سـازيـد! ظرف هاى خويش را از آب زلال چشمه هايى كه از آلودگى ها پاك است پر كنيد.