الإمامُ عليٌّ عليه السلام :إذا سُئلتِ الفاجِرَةُ: مَن فَجَرَ بِكِ؟ فقالتْ : فُلانٌ ، جَلَدتُها حَدَّينِ : حَدّا لفُجورِها، و حَدّا لفِرْيَتِها على الرَّجُلِ المسلِمِ .
امام على عليه السلام :اگر از زن آلوده دامن بپرسى كه چه كسى با تو فسق كرد و او بگويد: فلانى، بايد دو حد بر او جارى شود: يك حد براى ارتكاب فحشا و حدّ ديگر براى دروغ بستن به مرد مسلمان.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام :بَعثَني رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله أنا و الزُّبيرَ و المِقدادَ ، فقالَ : انْطَلِقوا حتّى تأتُوا رَوضةَ خاخ ، فإنّ بها ظَعينَةً مَعَها كِتابٌ، فَخُذوهُ مِنها . فانطلَقْنا تَتَعادى بنا خَيلُنا حتّى أتَينا الرَّوضَةَ، فإذا نحنُ
بالظَّعينَةِ ، فقُلْنا : هَلُمّي الكتابَ، فقالتْ : ما عندي مِن كتابٍ، فقلتُ : لَتُخرِجِنَّ الكتابَ، أو لَنُلْقِيَنَّ الثِّيابَ .
فأخرَجَتْهُ مِن عِقاصِها . فأتَيْنا به النّبيَّ صلى الله عليه و آله ، فإذا هو مِن حاطِبِ بنِ أبي بَلْتَعةَ إلى ناسٍ مِن المشرِكينَ يُخبِرُهُم بِبَعضِ أمْرِ رسولِ اللّه ِ صلى الله عليه و آله ، فقالَ : ما هذا يا حاطِبُ؟! فقالَ : يا رسولَ اللّه ِ ، لا تَعْجَلْ علَيَّ ، فإنّي كنتُ امْرأً مُلْصَقا في قُرَيشٍ و لم أكُنْ من أنْفُسِها ، و إنّ قريشا لهم بها قَراباتٌ يَحْمونَ بها أهْلِيهِم بمَكّةَ ، فأحْبَبتُ إذ فاتَني ذلكَ أنْ أتّخِذَ فيهِم يَدا يَحْمونَ قَرابتي بها . و اللّه ِ يا رسولَ اللّه ما كانَ بي مِن كُفرٍ و لا ارْتِدادٍ ، فقالَ رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : صَدَقَكُم .
امام على عليه السلام :پيامبر خدا صلى الله عليه و آله من و زبير و مقداد را مأمور كرد و فرمود: برويد تا به آبادى خاخ برسيد. در آن جا زنى كجاوه نشين مى بينيد كه با خود نامه اى دارد. آن نامه را از او بگيريد. ما راه افتاديم و اسبهايمان به تاخت مى رفتند تا آن كه به آبادى رسيديم و با آن زن كجاوه نشين رو به رو شديم. گفتيم: نامه را بده. گفت: من نامه اى ندارم. من گفتم: يا نامه را بيرون مى آورى يا لباسهايت را بازرسى مى كنيم. و او [ناچار ]نامه را از لا به لاى گيسوانش بيرون آورد. ما نامه را خدمت پيامبر صلى الله عليه و آله آورديم. نامه اى بود از حاطب بن ابى بلتعه به گروهى از مشركان، كه در آن اطلاعاتى درباره پيامبر خدا صلى الله عليه و آله به آنها داده بود. پيامبر به حاطب فرمود: اين چيست، حاطب؟! عرض كرد: اى پيامبر خدا! درباره [مجازات ]من شتاب مكن؛ زيرا من از قريش نبودم، بلكه خود را هم پيمان و وابسته آنها كرده بودم؛ [مهاجران از ]قريش، در مكّه خويشاوندانى دارند كه از خانواده هاى آنان دفاع و حمايت مى كنند و من چون چنين خويشانى را نداشتم ، تصميم گرفتم به آنها خدمتى كنم و با اين كار از خويشان من در مكّه دفاع و حمايت كنند. يا رسول اللّه ! به خدا سوگند كه من نه كافر شده ام و نه مرتد. رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: او به شما راست مى گويد.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ في أوصافِ النّبيِّ صلى الله عليه و آله ـ : و ما رُؤي مُقَدِّما رِجْلَهُ بينَ يدَيْ جَليسٍ لَهُ قَطُّ .
امام على عليه السلام ـ در بيان اوصاف پيامبر صلى الله عليه و آله ـ فرمود : هرگز ديده نشد كه آن حضرت در حضور همنشين خود پايش را دراز كند.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام :لا يَجلِسُ في صَدرِ المجلسِ إلاّ رجُلٌ فيهِ ثلاثُ خِصالٍ : يُجيبُ إذا سُئلَ ، و يَنطِقُ إذا عَجَزَ القَومُ عن الكلامِ ، و يُشيرُ بالرّأيِ الّذي فيه صَلاحُ أهلِهِ ، فمَن لم يَكُنْ فيهِ شَيءٌ مِنهُنَّ فجَلَسَ فهُو أحْمَقُ .
امام على عليه السلام :فقط كسى بايد در صدر مجلس بنشيند كه سه ويژگى داشته باشد: هرگاه از او پرسشى كنند پاسخ دهد، هرگاه ديگران از سخن گفتن درماندند او سخن بگويد ، و نظرى بدهد كه خير و صلاح مجلسيان در آن باشد. هر كس اين ويژگيها را نداشته باشد و در صدر مجلس بنشيند احمق است.
عنه عليه السلام :لا تُسرِعَنَّ إلى أرْفَعِ مَوضِعٍ في المَجلسِ ، فإنَّ المَوضِعَ الّذي تُرفَعُ إلَيهِ خَيرٌ مِن الموضعِ الّذي تُحَطُّ عنهُ .
امام على عليه السلام :به سوى بالاترين جاى مجلس مشتاب؛ زيرا جايى كه بالايت بكشند بهتر است از جايى كه پايينت آورند.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام :لا تَجْلِسوا على مائدةٍ
يُشرَبُ علَيها الخمرُ، فإنّ العبدَ لا يَدري متى يؤخَذُ .
امام على عليه السلام :بر سفره اى كه در آن شراب نوشيده مى شود منشينيد؛ زيرا بنده نمى داند كه مرگش كى درمى رسد.
امام على عليه السلام :از نشستن در گذرگاهها بپرهيز.
امام على عليه السلام :هر كه به خدا و روز واپسين ايمان دارد نبايد در جاى شبهه انگيز بايستد.
امام على عليه السلام :بر تو باد [شركت در ]مجالس ذكر.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام :مَن أرادَ أن يَكْتالَ بالمِكْيالِ الأوْفى فلْيَكُنْ آخِرُ قَولِهِ : «سُبْحَانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ وَ سَلامٌ عَلَى المُرسَلينَ وَ الحَمْدُ لِلّهِ رَبِّ العالَمينَ» ، فإنَّ لَهُ مِن كُلِّ مسلمٍ حسنةً .
امام على عليه السلام :هر كس كه مى خواهد با پيمانه پُر مزد گيرد ، بايد آخرين سخنش اين باشد: «سبحان ربّك ربّ العزّة عمّا يصفون و سلامٌ على المرسلين و الحمد للّه ربّ العالمين (اى پروردگار عزّت و شكوه! تو پاك و منزّهى از هر توصيفى ؛ درود بر فرستادگان خدا و ستايش از آنِ خدايى است كه پروردگار جهانيان است) كه براى چنين كسى، به ازاى هر مسلمان، يك حسنه منظور مى شود.