امام على عليه السلام : نخستين گام حكمت، وا نهادن لذتهاست و آخرين گام آن، دشمن داشتن هر آنچه فانى مى شود .
امام على عليه السلام : مرز حكمت، روي گرداندن از سراى فانى و دل بستن به سراى جاويد است .
عنه عليه السلام : مِن الحِكمَةِ أنْ لا تُنازِعَ مَن فَوقَكَ ، و لا تَسْتـذِلَّ مَـن دُونَـكَ ، و لا تَتَعاطـى ما ليسَ في قُدْرَتِكَ ، و لا يُخالِفَ لِسانُكَ قَلبَكَ ، و لا قَولُكَ فِعلَكَ ، و لا تَتَكلّمَ فيما لا تَعلَمُ ، و لا تَتْرُكَ الأمرَ عِندَ الإقْبالِ و تَطْلُبَهُ عِندَ الإدْبارِ .
امام على عليه السلام : از حكمت است كه با فرا دست خود نستيزى و در برابر فرو دست، خود را خوار نشمارى و به كارى كه در توان تو نيست نپردازى و زبانت با دلت و گفتارت با كردارت ناسازگار نباشد و درباره آنچه نمى دانى سخن نگويى و وقتى كارى به تو رو مى آورد رهايش نكنى و چون از تو روى گرداند دنبالش نروى .
امام على عليه السلام : و از حكمت آدمى ، خود شناسى اوست.
عنه عليه السلام : و أيُّ كَلِمَةِ حُكْمٍ جامِعَةٍ : أنْ تُحِبَّ للنّاسِ ما تُحِبُّ لنَفْسِكَ ، و تَكْرَهَ لَهُم ما تَكْرَهُ لَها ؟ ! .
امام على عليه السلام : چه سخن حكيمانه جامعى است اين سخن كه: آنچه بر خود مى پسندى براى مردم نيز بپسند و آنچه براى خود نمى پسندى براى آنها نيز نپسند!
عنه عليه السلام : كانتِ الفُقَهاءُ و الحُكَماءُ إذا كاتَبَ بَعضُهُم بَعْضا كَتَبوا بثَلاثٍ ليسَ مَعَهُنَّ رابِعَةٌ : مَن كانتِ الآخِرَةُ هَمَّهُ كَفاهُ اللّه ُ هَمَّهُ مِن الدُّنيا ، و مَن أصْلَحَ سَريرَتَهُ أصْلَحَ اللّه ُ عَلانِيَتَهُ، و مَن أصْلَحَ فيما بَيْنَهُ و بَينَ اللّه ِ أصْلَحَ اللّه ُ فيما بَينَهُ و بينَ النّاسِ .
امام على عليه السلام : فقيهان و حكيمان هرگاه با يكديگر مكاتبه مى كردند سه نكته مى نوشتند كه چهارمى نداشت : هركه همه فكرش آخرت باشد، خداوند دنياى او را كفايت كند ، هر كس درون خود را درست گرداند، خداوند برونش را اصلاح كند و هركه رابطه ميان خود و خدايش را درست كند، خداوند رابطه ميان او و مردم را سامان دهد .
امام على عليه السلام : حفظ دين، ثمره معرفت و سرآمد حكمت است .
امام على عليه السلام : دورى از فريبها ، سرآمد حكمت است .
امام على عليه السلام : ملازمت با حقّ و فرمانبرى از مُحقّ، سرآمد حكمت است .
امام على عليه السلام : بر شهوت (خواهش نفس) چيره شو ، حكمتت به كمال مى رسد .