امام صادق عليه السلام ـ در پاسخ به اين پرسش زنديق كه چرا خدا خلايق را آفريد با آنكه نياز ندارد و از آفريدن آنها ناگزير نيست و بازيچه كردن ما نيز شايسته او نيست؟ ـ فرمود : آفريدگان را بيافريد تا حكمت خود را پديدار كند و علم خود را به كار زند و تدبير خويش را بگذراند.
امام صادق عليه السلام ـ در تفسير گفته خدا كه «پيوسته در اختلاف اند مگر آن كس كه خدايت بر او رحمت آورد و براى همين آنان را آفريده است» ـ فرمود : آنان را بيافريد تا كارى كنند كه به واسطه آن سزاوار رحمت خدا شوند و خداوند بر ايشان رحمت آورَد.
امام صادق عليه السلام : تنگ چشمى ، بالاتر و بدتر از بخل است ؛ زيرا بخيل نسبت به آنچه خود دارد بخل مى ورزد ، امّا تنگ چشم هم به مال مردم و هم به مال خودش بخل مى ورزد ، تا جايى كه هر چه دست مردم مى بيند آرزو مى كند كه ، به حلال يا حرام ، از آن او باشد ؛ از آنچه خدا روزيش كرده نه سير مى شود و نه سودى بر مى گيرد .
امام صادق عليه السلام : اميرالمؤمنين پنج بارِ شتر خرما براى مردى فرستاد ... مردى به اميرالمؤمنين عرض كرد: به خدا قسم فلانى از تو [اين مقدار ]نخواسته است، يك بار از پنج بار براى او كافى است! اميرالمؤمنين فرمود: خدا امثال تو را در ميان مؤمنان زياد نكناد! من مى بخشم و تو بخل مى ورزى؟!
امام صادق عليه السلام ـ درباره آيه «و ولخرجى مكن» ـ فرمود : هر كس چيزى در راهى جز طاعت خدا انفاق كند ولخرج است و هر كس در راه خير و خوبى خرج كند مقتصد و صرفه جوى است.
«آنان را كه در راه خدا كشته شده اند هرگز مرده مپندار، بلكه زنده اند و نزد پروردگارشان روزى مى خورند».
الإمامُ الصادقُ عليه السلام : أرواحُ المؤمنينَ في حُجُراتٍ في الجنّةِ ، يأكُلونَ مِن طَعامِها ، ويَشْرَبونَ مِن شَرابِها ، ويَتَزاوَرونَ فيها ، ويقولونَ : ربَّنا ، أقِمْ
لنا السّاعةَ لِتُنْجِزَ لنا ما وَعَدْتَنا .
امام صادق عليه السلام : ارواح مؤمنان در اتاقهايى در بهشت ساكنند، از غذاى بهشت مى خورندو از نوشيدنيهاى آن مى آشامند. به ديدار هم مى روند و مى گويند: پروردگارا! قيامت را برپا دار تا آنچه را به ما وعده داده اى تحقّق بخشى.
خرما براى مردى فرستاد ... مردى به اميرالمؤمنين عرض كرد: به خدا قسم فلانى از تو [اين مقدار ]نخواسته است، يك بار از پنج بار براى او كافى است! اميرالمؤمنين فرمود: خدا امثال تو را در ميان مؤمنان زياد نكناد! من مى بخشم و تو بخل مى ورزى؟!