امام صادق عليه السلام : مؤمن را بر مؤمن هفت حقّ است كه خداوند عز و جل آنهارا بر او واجب كرده است و خدا درباره آنها از او بازخواست مى كند: او را در چشم خود بزرگ شمارد ، در دل دوستش بدارد ، با مال و دارايى خود ياريش رساند ، بر او همان پسندد كه بر خود مى پسندد ، غيبت او را حرام شمارد ، در بيمارى به عيادتش رود ، در تشييع جنازه اش شركت كند و بعد از مرگ جز به خوبى از وى ياد نكند .
امام صادق عليه السلام ـ در بيان حقوق مؤمن بر مؤمن ـ فرمود : آسانترين اين حقوق آن است كه براى او همان چيزى را دوست داشته باشى كه براى خود دوست دارى و بر او نپسندى آنچه را بر خود نمى پسندى .
امام صادق عليه السلام : خداوند عز و جل با نعمت دانه (گندم و...) بر بندگانش منت نهاد و شپش را آفت آن قرار داد و اگر نه چنين بود زمامداران آن را نيز همچون زر و سيم مى اندوختند .
امام صادق عليه السلام ـ نيز در تفسير همان آيه ـ فرمود : همانا حكمت عبارت است از شناخت و فهم دين ؛ پس هر يك از شما كه در دين فقيه و فهيم باشد، حكيم است.
