«مرا ياد كنيد تا شمارا ياد كنم ، و سپاسگزار من باشيد و به من كفر و ناسپاسى نورزيد» .
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : قالَ اللّه ُ تعالى : ابنَ آدمَ ،اُذكُرْني في نَفسِكَ أذكُركَ في نَفسي . ابنَ آدمَ اُذكُرني في الخَلاءِ أذكُركَ في خَلاءٍ . ابنَ آدمَ اُذكُرني في مَلَأٍ أذكُرْكَ في مَلَأٍ خَيرٍ
مِن مَلَئِكَ .
امام صادق عليه السلام : خداوند متعال فرمود : اى پسرآدم! در درون خود به ياد من باش تا من نيز در جانم به ياد تو باشم ؛ اى پسر آدم! در خلوت به ياد من باش تا در خلوت به ياد تو باشم ؛ اى پسر آدم! در ميان جمع مرا ياد كن تا تو را در ميان
جمعى بهتر از جمع تو ياد كنم .
امام صادق عليه السلام : ياد خدا را بدان سبب دان كه او به ياد توست ، او تو را ياد مى كند در حالى كه بى نياز از توست . پس ياد او از تو ارزشمندتر و خواستنى تر و كاملتر و پيش تر است تا ياد تو از او . . . بنابراين ، هر كه مى خواهد خداوند متعال را ياد كند بايد بداند كه اگر خداوند توفيق ياد خود را به ياد بنده نياورد ، بنده قادر به ذكر و ياد او نيست .
امام باقر يا امام صادق عليهماالسلام : فرشته ننويسد جز آنچه را كه مى شنود . خداوند عز و جلفرموده است : «و پروردگارت را در دل خود ياد كن» . [اندازه ]ثواب اين ذكر درونى بنده را كسى جز خداوند متعال نمى داند .
امام صادق عليه السلام : گناهان كبيره هفت تاست : كشتن عامدانه مؤمن ، تهمت زدن به زن پاكدامن ، فرار از ميدان جهاد با دشمن ، تعرّب بعد از هجرت ، خوردن به ناحق مال يتيم ، رباخوارى بعد از دانستن [حرمت آن] و هر چيزى كه خداوند به سبب آن آتش دوزخ را واجب كرده است .
امام صادق عليه السلام : هر گاه آدمى گناهى كند نقطه سياهى
در دلش پديد مى آيد . اگر توبه كرد آن نقطه پاك مى شود و اگر باز هم گناه كرد آن نقطه بزرگتر مى شود ، تا جايى كه همه دلش را فرا مى گيرد و زان پس هرگز روى رستگارى را نمى بيند .
، خوردن به ناحق مال يتيم ، رباخوارى بعد از دانستن [حرمت آن] و هر چيزى كه خداوند به سبب آن آتش دوزخ را واجب كرده است .