امام صادق عليه السلام : فريب نماز و روزه مردم را نخوريد ؛ زيرا آدمى گاه چنان به نماز و روزه خو مى كند كه اگر آنها را ترك گويد ، احساس دلتنگى مى كند ، بلكه آنها را به راستگويى و امانتدارى بيازماييد .
امام صادق عليه السلام : هيچ كس را به دوستى مشناس ، مگر آن كه در سه چيز او را بيازمايى : او را به خشم آورى و ببينى كه آيا اين خشم او را از
حق به باطل مى كشاند ، و در درهم و دينار (نيازهاى اقتصادى) ، و در سفر كردن با او .
امام صادق عليه السلام : دوستى مرزهايى دارد كه هر كس همه يا برخى از آنها را داشته باشد، دوست است وگرنه او را اصلاً دوست مشمار: نخست اين كه ظاهر و باطنش با تو يكى باشد؛ دوم اين كه آبروى تو را آبروى خودش داند و عيب و بى آبرويى تو را عيب و بى آبرويى خودش؛ سوم اين كه مقام و مال ، (برخورد) او را نسبت به تو عوض نكند؛ چهارم اين كه هر كمكى از دستش
بر مى آيد از تو دريغ ننمايد ؛ و پنجم كه در بردارنده همه اين خصلتهاست، اين كه در هنگام گرفتارى ها تو را تنها نگذارد .
«آيا ندانستند كه تنها خداست كه توبه بندگانش را مى پذيرد و صدقات را مى گيرد و خداست كه توبه پذير مهربان است؟» .
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : إنّ اللّه َ تبارَكَ وتعالى يقولُ :
ما مِن شَيءٍ إلّا وقد وَكَّلتُ مَن يَقبِضُهُ غَيرِي، إلّا الصَّدَقةَ؛ فإنّي أتَلَقَّفُها بِيَدِي تَلَقُّـفا .
امام صادق عليه السلام : خداوند تبارك و تعالى مى فرمايد : هيچ چيزى نيست مگر اين كه كسى را مأمور
گرفتن آن كرده ام بجز صدقه كه آن را با دست خودم به سرعت مى ربايم .
