الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : كانت فاطمةُ عليها السلام إذا دَعَتْ تَدعُو للمُؤمنينَ و المُؤمناتِ و لا تَدعُو لنَفسِها ، فقيلَ لَها ، فقالت : الجارُ ثمّ الدارُ .
امام صادق عليه السلام : فاطمه عليها السلام هر گاه دعا مى كرد براى مردان و زنان مؤمن دعا مى كرد و براى خودش دعا نمى كرد . در اين باره از آن حضرت سؤال شد ، فرمود : اوّل همسايه بعد خانه .
عنه عليه السلام : دعاءُ المسلِمِ لأخيهِ بظَهرِ الغَيبِ يَسُوقُ إلى الدَّاعي الرِّزقَ و يَصرِفُ عنهُ البلاءَ و يقولُ لَهُ المَلَكُ : لكَ مِثلاهُ .
امام صادق عليه السلام : دعاى مسلمان براى برادرش در غياب او ، به دعا كننده روزى مى رساند و بلا را از او بر مى گرداند و فرشته به او مى گويد : تو را نيز دو چندانِ آن دعا باد .
الإمامُ الصّادقَ عليه السلام : في مُناجاةِ موسى عليه السلام : يا موسى، إنّ الدنيا دارُ عقوبةٍ ، عاقبتُ فيها آدَمَ عِندَ خَطيئَتِهِ ، و جَعَلتُها ملعونةً ملعونٌ ما فيها إلاّ ما كانَ فيها لي .
امام صادق عليه السلام : خداوند متعال به موسى عليه السلام وحى فرمود : دنيا سراى كيفر است ؛ در آن، آدم را، به سبب خطايى كه از او سر زد كيفر دادم و دنيا را ملعون قرار دادم و هرچه در دنياست ملعون است، مگر آنچه براى من باشد .
عنه عليه السلام ـ في زيارةِ الحسينِ عليه السلام عند الوَداعِ ـ : و لا تَشغَلْني عن ذِكرِكَ بِإِكثارٍ عَلَيَّ مِن الدنيا تُلهينِي عجائبُ بَهجَتِها و تَفْتِنِّي زهراتُ زينتِها ، و لا بِإِقلالٍ يُضِرُّ بعَمَلِي كَدُّهُ و يَملَأُ صَدري هَمُّهُ ، أعطِنِي مِن ذلكَ غِنىً عن أشرارِ خلقِكَ ، و بَلاغاً أنالُ بهِ رِضاك .
امام صادق عليه السلام ـ در زيارت وداع امام حسين عليه السلام ـ گفت : خدايا! نه چندان دنيا را بر من زياد گردان كه با سرگرم شدن به زيباييهاى شگفت آور و فريفته شدن به درخشندگى زيورهاى آن، از ياد تو باز مانم و نه چندان در تنگنايم قرار ده كه رنج آن به كار من [براى آخرت ]لطمه زند و همّ و غم آن ، سينه ام را آكنده سازد . از دنيا آن اندازه به من ده كه از بندگانِ بدت بى نياز مانم و به سبب آن به خشنودى تو دست يابم .
عنه عليه السلام : قالَ لقمانُ لابنِهِ : و خُذْ مِن الدنيا بَلاغاً ، و لا تَرفِضْها فتكونَ عِيالاً على الناسِ، و لا تَدخُلْ فيها دخولاً يُضِرُّ بِآخِرَتِكَ .
امام صادق عليه السلام : لقمان به فرزندش گفت : از دنيا به قدر كفاف برگير و آن را رها مكن چندان كه نانخور (سربار) مردم شوى و در آن چندان فرو مرو كه به آخرتت زيان رساند .
امام صادق عليه السلام : اگر توانى از دنيا به چيزى دست نيابى كه فردا[ى قيامت] از آن باز خواست شوى ، اين كار را بكن .
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : ما منزلةُ الدنيا مِن نفسي إلاّ بمنزلةِ الميتةِ ، إذا اضطُرِرتُ إليها أكَلتُ مِنها .
امام صادق عليه السلام : دنيا در نظر من چونان مردار است ، كه هر گاه ناچار شوم از آن مى خورم.
الإمامُ الصادقُ عليه السلام : قالَ اللّه ُ تَعالى : يا موسى، إنّ الدُّنيا دارُ عُقوبَةٍ ··· و ما مِن خَلْقِي أحَدٌ عَظَّمَها فَقَرَّتْ عَينُهُ ، و لم يُحَقِّرْها أحَدٌ إلاّ انتَفَعَ بِها .
امام صادق عليه السلام : خداوند متعال به موسى عليه السلام فرمود: اى موسى! دنيا مكان مجازات است··· هيچ كس نيست كه دنيا را بزرگ شمارد و در آن شادمانى و خرّمى بيند . و هيچ كس آن را خُرد و ناچيز نشمرد ، جز آن كه از آن سود برگيرد .
الإمامُ الصّادقُ : كانَ فيما ناجَى اللّه ُ تَعالى بِهِ موسى عليه السلام : ··· و اعلَمْ أنّ كلَّ فِتنةٍ بَذْرُها حُبُّ الدنيا .
امام صادق عليه السلام : خداوند متعال در يكى از نجواها به موسى عليه السلام فرمود: ··· بدان كه بذر هر گمراهى و فتنه اى را دنيا دوستى افشانده است .