پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ وقتى كه سوره «ألهاكم التكاثر» را خواند ـ فرمود : آدميزاد مى گويد: مالِ من، مالِ من. اى پسر آدم! آيا تو را از اموالت چيزى جز همان مقدارى است كه مى خورى و از ميان مى برى، يا مى پوشى و كهنه مى گردانى، يا صدقه مى دهى و روانه مى كنى؟
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : بنده مى گويد : مال من، مال من؛ حال آنكه از مال او تنها سه چيز از آنِ وى مى باشد : آنچه مى خورد و تمام مى كند،يا مى پوشد و كهنه مى سازد، يا مى بخشد و ذخيره مى كند. به جز اين ها، بقيه را مى رود و براى مردم باقى مى گذارد.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : آدميزاد مى گويد: مِلكِ من، ملك من، و مالِ من، مال من. اى بينوا! كجا بودى زمانى كه ملك بود و تو نبودى؟
آيا مال تو جز همان مقدارى است كه مى خورى و از ميان مى برى، يا مى پوشى و كهنه مى گردانى يا صدقه مى دهى و [براى آخرتت] باقى مى گذارى كه به خاطر آن يا مشمول رحمت مى شوى يا كيفر مى بينى؟ پس، بينديش كه مال ديگرى را بيشتر از مال خودت دوست نداشته باشى .
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ در بيان علّت ناميده شدن او به داعى (دعوتگر) ـ فرمود : و امّا داعى، بدان سبب است كه من مردم را به دين پروردگارم عزّ و جلّ دعوت مى كنم.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ در نامه خود به مردم نجران ـ نوشت : به نام خداى ابراهيم و اسحاق و يعقوب، از محمّد فرستاده خدا به اسقف نجران و مردم نجران؛ اگر اسلام آوريد همصدا با شما اللّه ، همان خداى ابراهيم و اسحاق و يعقوب را سپاس و ستايش مى گويم. امّا بعد، من شما را از بندگى بندگان، به بندگى خدا فرا مى خوانم و از ولايت بندگان به ولايت خدا، دعوتتان مى كنم.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خداوند مرا برانگيخت تا با همه شاهان دنيا بجنگم و پادشاهى را به سوى شما بكشانم. پس، مرا در آنچه شما را به سوى آن فرا مى خوانم، اجابت كنيد تا بدان وسيله فرمانرواى عرب شويد و غير عرب فرمانبر شما شوند و شهريارانى در بهشت گرديد.
پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ هنگامى كه در آغاز دعوت، خويشان نزديك خود را جمع كرد و آيت نبوّت را برايشان بيان نمود ـ فرمود : اى پسران عبد المطّلب! خداوند مرا به سوى همه مردم عموماً، و به سوى شما خصوصاً فرستاده است؛ زيرا خداوند عزّ و جلّ فرموده : «و خويشان نزديكت را بيم ده». من شما را به دو كلمه فرا مى خوانم
كه گفتنش آسان است، امّا در ترازوى اعمال گران و ارزشمند. شما با اين دو كلمه بر عرب و عجم حاكم مى شويد و ملّت ها فرمانبردار شما مى شوند و به واسطه اين دو كلمه به بهشت مى رويد و از آتش مى رهيد. اين دو كلمه عبارت است از شهادت دادن به اينكه هيچ خدايى جز اللّه نيست و اينكه من فرستاده خدا هستم.