احادیث امیرالمؤمنین علی علیه السلام17430 حدیث

امام على عليه السلام : از دنيادوستى است كه گوش ها از شنيدن حكمت ، كر گشته و دل ها از [ديدن] نور بينش ، كور شده اند.

امام على عليه السلام : كسى كه دنيا او را با آرزوهاى دست نيافتنى بفريبد و با اميدهاى دروغينْ گولش زند، برايش كورى به ارث مى نهد و بر او نابينايى مى پوشاند، و از آخرتْ بريده اش مى گرداند و او را به آبشخورهاى هلاكت در مى آورد.

امام على عليه السلام : علّت تباهى خِرَد، دنيادوستى است.

امام على عليه السلام : زيب و زر دنيا ، خِرَدهاى ناتوان را تباه مى گرداند.

امام على عليه السلام : دنيادوستى ، خِرَد را تباه مى كند، گوش را از نيوشيدن حكمت ، كر مى سازد، و موجب عذاب دردناك مى گردد.

امام على عليه السلام : دنيا، قتلگاه خِرَدهاست.

امام على عليه السلام : آن كه دلش غرق دنيادوستى شود ، سه چيز از دنيا به دل او درمى آميزد: اندوهى كه دمى از او جدا نمى شود، حرصى كه از او دست برنمى دارد، و آرزويى كه به آن نمى رسد.

امام على عليه السلام ـ در نامه اش به معاويه ـ : امّا بعد ؛ دنيا مايه باز داشتن از غير خود (آخرت) است، و دنياخواه ، به چيزى از آن نمى رسد ، جز آن كه درى از آزمندى و شيفتگى به دنيا بر رويش گشوده مى گردد، و با آنچه از دنيا به دست آورده ، از آنچه به دست نياورده است ، هرگز احساس بى نيازى نمى كند، در حالى كه سرانجام، بايد آنچه را گرد آورده است ، بگذارد و برود و آنچه را رشته است ، پنبه كند! و تو اگر از آنچه گذشته است ، پند مى گرفتى ، آنچه را مانده است ، پاس مى داشتى. بدرود!

امام على عليه السلام ـ در نامه اش به عمرو بن عاص ـ : امّا بعد ؛ دنيا مايه باز داشتن از غير خود (آخرت) است، و دنياپرست در آن ، شكست خورده است. او هرگز به چيزى از دنيا نرسيد ، مگر آن كه دنيا درى از آزمندى را به رويش گشود، و هزينه اى بر او بار كرد كه موجب دنياخواهى بيشتر او شد. دنيادار ، هر اندازه از دنيا به دست آورد ، باز او را از آنچه به دست نياورده است ، بى نياز نمى كند، در حالى كه سرانجام او ، جدا شدن از چيزى است كه گرد آورده است. خوش بخت ، كسى است كه از ديگران پند گيرد.
پس، اى ابو عبد اللّه ! اجر خود را ضايع مكن، و با معاويه در راه باطلش همراهى منما؛ چرا كه معاويه مردم را خوار مى شمارد و براى حق ، ارزشى قائل نيست.

امام على عليه السلام : دنيادوستى ، موجب طمعكارى مى شود.