احادیث امام سجاد علیه السلام880 حدیث

امام زين العابدين عليه السلام : آن گاه كه خداوند همه انسانها را گرد آورد، مناديى جار زند : كجايند شكيبايان كه همگى بدون حسابرسى به بهشت روند ··· فرشتگان به ايشان گويند : شما كه هستيد ؟ گويند : شكيبايان . فرشتگان پرسند : شكيبايى شما چه بود؟ پاسخ دهند : در راه طاعت خدا و خويشتندارى از نافرمانى او شكيبايى ورزيديم .

امام زين العابدين عليه السلام : آن گاه كه خداوند عزّ و جلّ همه آدميان را، از اولين تا آخرين نفر، جمع كند مناديى برخيزد و با صدايى كه همگان بشنوند بانگ برآورد : كجايند آنان كه براى خدا دوستى مى ورزيدند ؟ پس گروهى از مردم برخيزند و به آنان گفته شود : بدون حسابرسى وارد بهشت شويد .

امام زين العابدين عليه السلام : اى بندگان خدا ! بدانيد كه براى مشركان نه ترازوها برپا مى شود و نه نامه هاى اعمال گشوده مى گردد، بلكه دسته جمعى به سوى دوزخ رانده مى شوند. همانا برپا شدن ترازوها و گشوده شدن نامه اعمال تنها براى اهل اسلام صورت مى پذيرد .

امام زين العابدين عليه السلام ـ درباره آيه «هر كه خوبى كند ده برابر مانند آن پاداش بيند ···» ـ فرمود : كسى كه يك كار نيك انجام دهد، ده كار نيك برايش منظور شود و هر كه يك بدى انجام دهد، برايش همان يكى نوشته مى شود . پس، به خدا پناه مى بريم از كسى كه در يك روز، ده كار بد مرتكب مى شود اما يك كار نيك هم انجام نمى دهد تا نيكيهايش بر بديهايش غالب آيد .

امام زين العابدين عليه السلام : حقّ برادرت اين است كه بدانى او دست تو و عزت تو و نيروى توست. پس مبادا او را حربه اى براى نافرمانى خدا، و پشتوانه اى براى ستم كردن به بندگان خدا قرار دهى ؛ از يارى رساندن او در برابر دشمنش و خيرخواهى براى او فروگذار مباش ؛ اگر فرمانبردار خدا بود چه بهتر، و گرنه بايد خداوند نزد تو گراميتر از او باشد.

امام زين العابدين عليه السلام : بيرون كشيدن مرواريدى گرانبها از ميان زباله هاى كثيف را كارى پست و حقير مشمار ؛ زيرا پدرم فرمود : شنيدم كه امير المؤمنين عليه السلام مى فرمايد : سخن حكمت آميز، به عشقِ قرار گرفتن در جايگاه واقعى خود، در سينه منافق بى تابى مى كند، تا آن گاه كه بيرون افكنده شود و مؤمن كه بدان سزاوارتر و شايسته تر است، آن را مى شنود و مى ربايد.

امام زين العابدين عليه السلام : من از مردى كه هنگام خشم بردبارى كند، خوشم مى آيد .

امام زين العابدين عليه السلام ـ در سفارش به فرزند بزرگوار خود حضرت باقر عليه السلام ـ فرمود : فرزندم ! از همنشينى يا رفت و آمد با احمق بپرهيز و از او دورى كن و با وى همسخن مشو ؛ زيرا آدم احمق، غايب باشد يا حاضر ، پست و فرومايه است ؛ هرگاه زبان به سخن گشايد حماقتش او را رسوا كند و هرگاه خاموش شود به دليل ناتوانى در سخن گفتن باشد ، اگر كارى كند خرابى به بار آورد و چون مسؤوليتى به عهده گيرد آن را تباه سازد ، نه علم خودش به كار او مى آيد و نه دانش ديگران سودش مى رساند ، به سخن خيرخواه خود گوش نمى دهد، و همنشينش از دست او آسوده نيست ، مادرش آرزوى مرگ او را دارد و همسرش آرزوى از دست دادن او را و همسايه اش آرزوى رفتن از همسايگى اش را و همنشينش آرزوى خلاصى از همنشينى او را. اگر در مجلسى كمترين فرد مجلس باشد بالاتر از خود را به رنج افكند و اگر بالاترين فرد باشد فرو دستان خود را به فساد و تباهى كشاند .

امام زين العابدين عليه السلام ـ به كسى كه در حضور آن حضرت عرض كرد: خدايا! مرا از بندگانت بى نياز گردان ـ فرمود : اين طور نگو؛ زيرا مردم به هم نيازمندند؛ بلكه بگو : خدايا! مرا از بدان خلقت بى نياز گردان .

امام زين العابدين عليه السلام : از خدا بترس، چون او بر تو تواناست و از او حيا كن، زيرا كه به تو نزديك است .