احادیث امام باقر علیه السلام1811 حدیث

امام باقر عليه السلام : در روز بدر، فرشتگان عمامه هاى سفيد دنباله دار بر سر داشتند.

امام باقر عليه السلام : راستى كه اين زبان، كليد هر خوبى و بدى است. پس، سزاوار است كه مؤمن بر زبان خود مهر زند، همان گونه كه بر [كيسه] زر و سيم خويش مهر مى زند.

امام باقر عليه السلام : ابوذر مى گفت: اى جوياى دانش و معرفت! راستى كه اين زبان، كليد خوبى و كليد بدى است. پس همچنان كه بر زر و سيم خود مُهر مى زنى، بر زبان خويش مُهر بزن.

امام باقر عليه السلام : چون لعنت از دهان لعنتگر بيرون آيد ميان او و كسى كه لعنت شده است، مردد مى ماند؛ اگر راه و مجوّزى [براى رفتن به سوى لعنت شده ]نيافت به سوى لعنت كننده برمى گردد كه او به آن سزاوارتر است. پس، از لعنت كردن مؤمن بپرهيزيد، كه به خودتان برمى گردد.

امام باقر عليه السلام : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود : لعنت خدا بر مُحلّل و كسى كه محلّل مى گيرد و بر كسى كه خود را به غير مولايش نسبت دهد و بر كسى كه براى خود نسب نا معلومى مدّعى شود و بر مردان زن نما و زنان مردنما و بر كسى كه در اسلام حادثه اى [قتل نفس ]يا بدعت پديد آورد يا حادثه آفرينى [قاتل يا بدعت گذار] را پناه دهد و بر كسى كه غير قاتل خود را بكشد يا كسى را بزند كه او را نزده است و بر كسى كه پدر و مادر خود را لعنت كند
عرض شد: اى رسول خدا! آيا كسى پيدا مى شود كه والدين خود را لعنت كند؟ فرمود: آرى، پدر و مادر مردم را لعنت مى كند و آنها متقابلاً والدين او را لعنت مى كنند.

امام باقر عليه السلام : رسول خدا صلى الله عليه و آله لعنت نمود كسى را كه به شرمگاه زن نا محرم بنگرد و مردى را كه به زنِ برادرِ[دينى ]خود خيانت ورزد و مردى را كه مردم براى فهم دين خود به او نياز پيدا كنند و او از آنان رشوه [و مزد ]طلب كند.

امام باقر عليه السلام : به حق عمل كن و به گرفتارى هايى كه در اين راه به تو مى رسد، اعتنايى مكن و از آنچه بيهوده است، كناره گيرى كن.

امام باقر عليه السلام : [حيوان] گم شده را، كسى جز گمراهان نخورد.

امام باقر عليه السلام : سرگرمى مؤمن در سه چيز است: لذّت بردن از زنان، بذله گويى با برادران و نماز شب.

امام باقر عليه السلام ـ در تفسير آيه نور ـ فرمود : [از مصداق هاى] «چراغدان» نور علم در سينه پيامبر خدا صلى الله عليه و آله است و «چراغ در شيشه اى است»، شيشه سينه على عليه السلام است؛ علم پيامبر صلى الله عليه و آله در سينه على عليه السلام جاى گرفت.