احادیث امام صادق علیه السلام6388 حدیث

امام صادق عليه السلام : در شگفتم از مرد مسلمان كه خداوند عزّ و جلّ هيچ قضايى براى او نراند جز اين كه خير او در آن باشد. اگر با قيچى تكه تكه شود برايش خير است و اگر از شرق تا غرب عالم را در اختيار گيرد باز برايش خير است.

امام صادق عليه السلام : خداوند براى مؤمن هيچ قضايى نراند كه از آن خشنود باشد، مگر اين كه خدا در آنچه حكم و مقدّر فرموده خير او را قرار دهد.

امام صادق عليه السلام : بنى اسرائيل نزد موسى عليه السلام آمدند و از او خواهش كردند تا از خداوند عزّ و جلّ بخواهد كه هر گاه بخواهند باران بيايد و هر گاه بخواهند باران بند آيد. موسى از خداوند عزّ و جلّ براى بنى اسرائيل چنين خواهش كرد. خداوند عزّ و جلّ فرمود: اى موسى! خواست آنها را پذيرفتم. موسى اين خبر را به آنان داد. بنى اسرائيل زمين را كشتند و جايى خالى باقى نگذاشتند. سپس هر گاه خواستند باران باريد و هر گاه خواستند بند آمد. پس، زراعتهايشان چون كوهها و تپه ها گشت. وقتى زراعت خويش را درويدند و خرمنها را كوبيدند و باد دادند دانه اى نيافتند! پس به موسى عليه السلام شكايت بردند و گفتند: ما از تو خواستيم كه از خداوند بخواهى تا آسمان بنا به خواست ما ببارد و خدا هم پذيرفت، اما آن را به زيان ما تبديل كرد! موسى عرض كرد: پروردگارا! بنى اسرائيل از كارى كه با آنها كرده اى مى نالند. خدا فرمود: از بهر چه مى نالند اى موسى؟ عرض كرد: آنها از من خواستند كه از تو خواهش كنم تا هر گاه خواستند آسمان ببارد و هر گاه خواستند از باريدن باز ايستد و تو خواست ايشان را پذيرفتى و آن گاه بارش آسمان را به زيان آنها تبديل كردى! خداوند فرمود: اى موسى! مقدّر كننده براى بنى اسرائيل من بودم اما آنها به تقدير من رضايت ندادند و اين را به خواست خودشان وا گذاشتم و آن شد كه ديدى.

امام صادق عليه السلام : از داورى كردن بپرهيزيد؛ زيرا [منصب ]داورى در حقيقت از آنِ امامى است كه در قضاوت دانا باشد و در ميان مسلمانان به عدالت حكم كند؛ از آنِ پيغمبرى يا وصىّ پيغمبرى.

امام صادق عليه السلام ـ درباره دو نفر از اصحابش كه با هم بر سر وام يا ارثيه اى اختلاف داشتند و داورىِ ميان خود را پيش طاغوت بردند ـ فرمود : هر كه داورى پيش طاغوت (حاكم ستمگر) برد و او به نفعش حكم صادر كند، آنچه مى گيرد حرام است هر چند حق مسلّم او باشد؛ زيرا به حكم طاغوت گرفته است حال آن كه خداوند دستور داده است به طاغوت كفر ورزيده شود.

امام صادق عليه السلام : هر مؤمنى (شيعه اى) كه مؤمن ديگرى (همكيش خود) را در اختلاف و دعوايى به نزد قاضى يا سلطانى ستمگر برد و آن قاضى يا سلطان بر خلاف حكم خداوند حكمى صادر كند، آن مؤمن شريك گناه آن قاضى است.

امام صادق عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال ابو بصير از آيه «و اموالتان را ميان خودتان به ناروا مخوريد و [به عنوان رشوه قسمتى از] آن را به حكّام مدهيد» ـ فرمود : اى ابو بصير! خداوند عزّ و جلّ مى داند كه در ميان اين امّت داورانى ستمگر وجود دارند. بدان كه مقصود خداوند [در اين آيه ]داوران عادل نيست، بلكه مقصودش حكّام و داوران ستمگر [و حق كُش ]است
اى ابا محمّد! اگر بر عهده كسى حقّى داشتى و او را به داورى نزد داوران عادل فرا خواندى و او نپذيرفت و اصرار كرد دعوا را نزد حاكمان ستمگر بُرد تا به نفع او داورى كنند، اين شخص از جمله كسانى است كه داورى را به نزد طاغوت برده است و خداوند عزّ و جلّ مى فرمايد : « آيا نديده اى كسانى را كه مى پندارند···».

امام صادق عليه السلام : مبادا فردى از شما (شيعيان) از ديگرى نزد سلطان ستمگر شكايت كند. بلكه ببينيد چه كسى از خود شما با احكام و داوريهاى ما آشناست همو را ميان خود داور قرار دهيد؛ زيرا كه من او را قاضى شما قرار داده ام. پس براى داورى ميان خود، نزد او رويد.

امام صادق عليه السلام ـ خطاب به ابو خديجه هنگامى كه او را به سوى اصحاب خود فرستاد ـ فرمود : به آنان بگو: مبادا هر گاه ميان شما مرافعه اى پيش آمد يا درباره چيزى از قرض و طلب ميانتان اختلافى شد، كار داورى را به نزد يكى از اين فاسقان ببريد. [بلكه ]از ميان خود مردى را كه با حلال و حرام ما آشناست داور قرار دهيد؛ زيرا من او را داور قرار داده ام. زنهار كه براى رفع دعواى خود به سلطان ستمگر مراجعه كنيد.

امام صادق عليه السلام : هر گاه بر اساس حكم ما داورى كند [ يعنى قاضى] و [خواهان يا خوانده ]حكم او را نپذيرد، در حقيقت حكم خدا را خوار شمرده و سخن ما را رد كرده است و هر كه ما را رد كند خدا را رد كرده و اين عمل در حدّ شرك به خداست.