احادیث امام صادق علیه السلام6388 حدیث

امام صادق عليه السلام : ··· رسول خدا صلى الله عليه و آله در حالى از دنيا رفت كه بدهكار بود.

امام صادق عليه السلام : در جنگ اُحُد مسلمانان از اطراف رسول خدا صلى الله عليه و آله پراكنده شدند. پيامبر به شدّت خشمگين شد
آن حضرت وقتى به خشم مى آمد، قطرات عرق مانند دانه هاى مرواريد از پيشانيش مى چكيد.

امام صادق عليه السلام : رسول خدا صلى الله عليه و آله در شب نوبتى امّ سلمه در خانه او بود. امّ سلمه متوجه شد كه پيامبر صلى الله عليه و آله در بستر نيست و از اين بابت، بنا به خصلت زنان، دچار شكّ و بد دلى شد. لذا برخاست و در اطراف خانه به جستجوى حضرت پرداخت، ناگاه ديد كه پيامبر در گوشه اى از اتاق ايستاده و دست هايش را به طرف آسمان برداشته است و گريه مى كند و مى گويد : «بار خدايا! خوبى هايى را كه ارزانيم داشته اى هرگز از من باز مگير··· بار خدايا! هرگز مرا چشم بر هم زدنى به خودم وا مگذار
امام صادق عليه السلام فرمود : امّ سلمه برگشت و شروع به گريستن كرد تا جايى كه از شنيدن صداى گريه او رسول خدا برگشت و به او فرمود : اى امّ سلمه! چرا گريه مى كنى؟ عرض كرد : پدر و مادرم فدايت باد، اى رسول خدا! چرا گريه نكنم، شما با آن مقامى كه نزد خدا دارى و خداوند همه گناهان قبل و بعد تو را آمرزيده است [اين گونه اى] ···؟ پيامبر فرمود : اى امّ سلمه! چه چيز مرا در امان مى دارد؟ خداوند يونس بن متّى را يك چشم برهم زدن به خودش وا گذاشت و در نتيجه، آن شد كه شد.

امام صادق عليه السلام ـ وقتى به ايشان عرض شد : در بين مردم چنين شهرت دارد كه پرداختن به علم نجوم حرام است و به دين انسان آسيب مى رساند ـ فرمود : چنان نيست كه مى گويند، به دينت آسيبى نمى رساند. شما به موضوعى مى پردازيد كه زيادِ آن دست نيافتنى است و اندكِ آن هم كارآيى ندارد .

امام صادق عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال زنديقى از اختر شناسى ـ فرمود : آن علمى است كه منافعش اندك و مضرّاتش بسيار است؛ زيرا آنچه مقدّر باشد به وسيله اين علم دفع نمى شود و جلو بلا را به كمك آن نمى توان گرفت. اگر منجّم از بلا خبر دهد محافظت و مراقبت از خود ، او را از قضاى الهى نجات نمى دهد و اگر از خير و خوبيى خبر دهد، نمى تواند به آن شتاب بخشد و اگر بديى برايش پيش آيد، نمى تواند آن را برگرداند. منجّم با علم خدا مى ستيزد و به خيال خودش قضاى خدا را از خلق او برمى گرداند.

امام صادق عليه السلام ـ در دعاى بعد از نماز استخاره ـ گفت : بار خدايا! تو مردمانى را آفريده اى كه براى تعيين زمان حركات و سكنات خود و فعاليت ها و عقود خويش به طلوع و غروب ستارگان پناه مى برند و مرا آفريدى و من به جاى پناه بردن به اوضاع كواكب و تعيين زمان انتخاب كارها از طريق آنها، به تو پناه مى آورم و يقين دارم كه تو هيچ كس را بر مواقع و جايگاه هاى ستارگان كه در غيب توست آگاه نكرده اى و راه رسيدن به تأثيرات آنها را برايش هموار نساخته اى
تو مى توانى ستارگان را در مدارهايشان از مسير سعدِ عام و خاص، به نحوست منتقل سازى و از نحوست فراگير و موردى به سعد بودن برگردانى؛ زيرا كه تو آنچه را بخواهى محو مى گردانى و آنچه را بخواهى ثبت مى كنى و امّ الكتاب در نزد تو مى باشد.

امام صادق عليه السلام : اختربين همچون كاهن است و كاهن مانند ساحر و ساحر به منزله كافر و كافر در آتش است.

امام صادق عليه السلام : هرگاه جمع سه نفره اى بود، نبايد دو نفرشان جدا از دوستشان با هم در گوشى صحبت كنند؛ زيرا اين كار مايه ناراحتى و آزار او مى شود.

امام صادق عليه السلام : خداوند متعال به داوود عليه السلام وحى فرمود : به من شاد باش و از يادِ من لذّت ببر و از نعمت مناجات با من برخوردار شو.

امام صادق عليه السلام : عوامل نجات بخش عبارتند از : اطعام كردن، سلام گفتن به همگان و نماز خواندن در شب هنگامى كه مردم خفته اند.