على عليه‏السلام و جامعه

قالَ جابِرُبنُ عَبْدِاللّهِ الأنصارى: لَقيتُ عَلِىَّ بِنَ اَبى طالِبٍ عليه السلام ذاتَ يَوْمٍ صَباحا فَقُلْتُ: كَيْفَ اَصْبَحتَ يا اَميرَالمُؤمِنينَ؟ قالَ: بِنِعْمَةٍ مِنَ اللّهِ وَ فَضْلٍ مِنْ رَجُلٍ لَمْ يَزُرْ اَخا و لَمْ يُدْخِلْ عَلى مُؤْمِنٍ سُرُورا، قُلْتُ وَ ما ذلِكَ؟ قالَ يُفَرِّجُ عَنْهُ كَرْبا اَوْيَقْضى عَنْهُ دَيْنا اَؤَيَكْشِفُ عَنْهُ فاقَتَهُ.

جابربن عبداللّه انصارى مى گويد: روزى صبحدم، على بن ابى طالب عليه السلام را ملاقات كردم و گفتم: اى اميرمؤمنان چگونه صبح كردى؟ فرمود: به نعمتى و بخششى از پروردگارم (و آن در امان بودن) از مردى كه از برادرى ديدن نمى كند، و مؤمنى را شادى نمى سازد. گفـتم: شـاد كردن مـؤمن چـگونه است؟ فـرمود: انـدوهى را از او بر طـرف كنـد يا قـرض او را ادا كـند يا نـياز او را برطـرف نمايد.

نمایش منبع

چهل حدیث « بینش و حکمت »