حديث و آيات:
        مراعات شايستگى مخاطب
        
        
            عنه عليه  السلام  ـ  فِي الحِكَمِ المَنسوبَةِ إلَيهِ  ـ :  لا تُحَدِّث بِالعِلمِ السُّفَهاءَ فَيُكَذِّبوكَ ، و لاَ الجُهّالَ فَيَستَثقِلوكَ ، و لكِن حَدِّث بِهِ مَن يَتَلَقّاهُ مِن أهلِهِ بِقَبولٍ و فَهمٍ ؛ يَفهَمُ عَنكَ ما تَقولُ ، و يَكتُمُ عَلَيكَ ما يَسمَعُ ؛ فَإِنَّ لِعِلمِكَ عَلَيكَ حَقّا كَما أنَّ عَلَيكَ في مالِكَ حَقّا ؛ بَذلُهُ لِمُستَحِقِّهِ ، و مَنعُهُ عَن غَيرِ مُستَحِقِّهِ .        
        
            امام على عليه  السلام   ـ  در حكمت هاى منسوب به ايشان  ـ  فرمود :  دانش را براى سفيهان بازگو مكن كه تو را تكذيب مى كنند ، و براى نادانان بازگو مكن كه در پذيرش آن سنگينى مى كنند ؛ بلكه براى كسى بازگو كن كه شايسته آن باشد و آن را از روى فهميدن پذيرا باشد، آنچه را به او مى گويى ، بفهمد، و آنچه را از تو مى شنود ، كتمان كند ؛ زيرا دانش تو بر تو حقّى دارد ، همان  گونه كه مالت بر تو حقّى دارد ، كه بايد آن را به مستحقّ آن ببخشى ، و از آن  كه استحقاق آن را ندارد ، ممانعت نمايى.