کتابخانه احادیث شیعه

حديث و آيات: 299. گناه، از صلاحيت مى اندازد

امام رضا عليه السلام: عَنِ الرِّضا عليه السلام قالَ: قُلْتُ لَهُ: لاَِىِّ عِلَّةٍ اَغْرَقَ اللّه ُ عَزَّ وَ جَلَّ الدُّنْيا كُلَّها فى زَمَنِ نوحٍ عليه السلاموَ فيهمُ الاَْطْفالُ، وَ فيهِمْ مَنْ لا ذَ نْبَ لَهُ؟ فَقالَ عليه السلام: ما كانَ فيهِمُ الاَْطْفالُ لاَِنَّ اللّه َ عَزَّ وَ جَلَّ اَعْقَمَ اَصْلابَ قَوْمِ نُوحٍ عليه السلاموَ اَرْحامَ نِسائِهِمْ اَربَعينَ عامّا، فَانْقَطَعَ نَسْلُهُمْ، فَغَرِقوا وَ لا طِفْلَ فيهِمْ، وَ ما كانَ اللّه ُ عَزَّ وَ جَلَّ لِيُهْلِكَ بِعَذابِهِ مَنْ لا ذَ نْبَ لَهُ. وَ اَمَّا الْباقونَ مِنْ قَوْمِ نوحٍ عليه السلامفَاُغْرِقُوا لِتَـكْذِيبِهِم لِنَبىِّ اللّه ِ نُوحٍ عليه السلام، وَ سائِرُهُمْ اُغْرِقوا بِرِضاهُمْ بِتَـكْذيبِ الْمُكَذِّبِينَ وَ مَنْ غابَ عَنْ اَمْرٍ فَرَضىَ بِهِ كانَ كَمَنْ شَهِدَهُ وَ اَتاهُ؛ حديث
شخصى مى گويد: از امام رضا عليه السلام سؤال كردم: چرا خداوند ـ عزّ و جلّ ـ همه دنيا را در زمان نوح عليه السلام غرق كرد، در حالى كه كودكان و مردمِ بى گناه نيز در ميان آنها بودند. امام رضا عليه السلام فرمودند: كودكان در ميان آنها نبودند؛ زيرا خداى ـ عزّ و جلّ ـ ، تا چهل سال، مردان قوم نوح را عقيم و زنان آن قوم را نازا نمود و نسل آنها منقطع گرديد. بدين ترتيب، آنها در حالى غرق شدند كه خُردسال در ميانشان نبود. به علاوه، خداوند ـ عزّ و جلّ ـ بنا ندارد كه بى گناهان را عذاب كند؛ امّا از قوم نوح، تنها كسانى غرق شدند كه يا پيامبر خدا را تكذيب [و نبوّتش را انكار] نموده بودند و يا به رفتار تكذيب كنندگان، راضى [و در برابر آن، ساكت] بودند، و هر كس كه در كارى سهيم نباشد، امّا به آن رضايت دهد، همانندِ كسى است كه در آن، سهيم بوده و آن را انجام داده است.
نمایش منبع


حدیث روز

امام على عليه‏ السلام:

إنّي اُحَذِّرُكُمُ الدُّنيا ؛ فَإِنَّها حُلوَةٌ خَضِرَةٌ، حُفَّت بِالشَّهَواتِ ، وتَحَبَّبَت بِالعاجِلَةِ ، وراقَتبِالقَليلِ ، وتَحَلَّت بِالآمالِ ، وتَزَيَّنَت بِالغُرورِ . لا تَدومُ حَبرَتُها، ولا تُؤمَنُ فَجعَتُها ، غَرّارَةٌ ضَرّارَةٌ ، حائِلَةٌ زائِلَةٌ ، نافِدَةٌ بائِدَةٌ ، أكّالَةٌ غَوّالَةٌ؛

من، شما را از دنيا برحذر می‌دارم؛ زيرا كه دنيا شيرين و خرّم است و تمايلات نفسانى آن را در ميان گرفته است؛ با لذّت‏هاى زودگذرش دل می‌بَرَد و با [متاع] اندكِ خود، جلوه‏‌گرى می‌کند؛ به آرزوها آراسته است و با زيور فريب، خود را می‌آرايد؛ ناز و نعمتش پايدار نيست و از مصائب آن، ايمنى نيست؛ گول‌زننده است و آسيب‌‏رسان؛ دگرگون‌شونده است و زوال‏‌پذير؛ پايان‏‌پذير است و نابودشونده؛ آدمخوار است و مرگبار.

تحف العقول، ص 180

احادیث معصومین

حمایت از پایگاه
آمار پایگاه کتابخانه احادیث شیعه

تــعــداد كــتــابــهــا : 111

تــعــداد احــاديــث : 45456

تــعــداد تــصــاویــر : 3838

تــعــداد حــدیــث روز : 685