حديث و آيات: مقدمه

قـالَ عـَلِىٌّ عليه السلام: وَاللّه ِ ما نَزَلَتْ ايَةٌ اِلاّ وَ قَدْ عَلِمْتُ فيما نَزَلَتْ وَ أَيْنَ نَزَلَتْ، اِنَّ رَبّى وَهَبَ لى قَلْبا عَقُولاً وَلِسانا سَؤُلاً.

حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام فرمود: به خدا سوگند آيه اى از قرآن كريم نازل نشده است مگر اينكه من مى دانم در چه موضوعى و در كجا نازل شده است، زيرا پروردگارم به من دلى انديشمند ـ ژرف انديش ـ و زبانى پرسشگر عنايت كرده است. گروهى در كنار پيامبر خدا بودند كه به عنوان «كاتبان وحى» شناخته مى شدند و آيات قرآن را كه بر پيامبر نازل شده بود، از او مى شنيدند و مى نوشتند. برجسته ترين شخصيّتى كه بيشترين اوقات در محضر پيامبر بود و نزول آيات را مى ديد و شأن نزول آيات قرآن را مى شناخت، حضرت على عليه السلام بود. استعداد فراوان و قلب آماده و زبان پرسشگر او سبب شده بود نسبت به علوم و مفاهيم قرآن از همه اصحاب، داناتر باشد. به علاوه خود آن حضرت، تجسّم آيات وحى و «قرآن ناطق» بود.

نمایش منبع

بازگشت به : مقدمه