حديث و آيات: مستحقّان زكات

الإمامُ عليٌّ عليه السلام : أمّا وَجـهُ الصَّدَقاتِ فإنّما هي لأقوامٍ لَيسَ لَهُم في الإمارَةِ نَصِيبٌ ، و لا في العِمارَةِ حَظٌّ ، و لا في التِّجارَةِ مالٌ ، و لا في الإجارَةِ مَعرِفَةٌ و قُدرَةٌ ، فَفَرَضَ اللّه ُ في أموالِ الأغنياءِ ما يَقُوتُهُم و يُقَوِّمُ بهِ أوَدَهُم ··· ثُمّ بَيَّنَ سبحانَهُ لِمَن هَذِهِ الصَّدَقاتُ ، فقالَ : «إنَّما الصَّدَقاتُ لِلْفُقَراءِ و الْمَساكِينِ و الْعامِلِينَ عَلَيْها و الْمُؤَلَّفَةِ قُلُوبُهُمْ وَ فِي الرِّقابِ والْغارِمِينَ وَ فِي سَبِيلِ اللّه ِ و ابْنِ السَّبِيلِ» .

امام على عليه السلام : صدقات (زكات) براى كسانى است كه نه در كارهاى دولتى دستى دارند ، نه از ساخت و ساز (بنّايى) سهمى ، نه براى تجارت و كسب و كار ، سرمايه اى و نه از كارگرى ، آگاهى و توانايى . از اين رو، خداوند در اموال توانگران به اندازه اى كه قوتِ آنان را تأمين و گرفتارى شان را برطرف كند ، حقّى واجب كرده است . . . خداى سبحان كسانى را كه اين صدقات (زكات) به آنها تعلّق مى گيرد، بر شمرده و فرموده است : «جز اين نيست كه صدقات (زكات) براى فقيران و مسكينان و تحصيلداران آن است و نيز براى به دست آوردن دل [مخالفان] و آزاد كردن بندگان و قرضداران و انفاق در راه خدا و در راه ماندگان » .

نمایش منبع

بازگشت به : مستحقّان زكات