حديث و آيات: مقدمه

إِبْراهيمُ بْنُ الْعَبّاسِ قالَ: وَ كانَ [اَبُوالْحَسَنِ الرِّضا] عليه السلام كَثيرَ الْمَعْرُوفِ وَ الصَّـدَقَةِ فى السِّـرِّ وَ أكْثَرُ ذلِكَ يَكُونُ مِنْهُ فى اللَّيالى المُظْلِمَةِ، فَمَنْ زَعَمَ أَنَّهُ رَأى مِثلَهُ فى فَضْلِهِ فَلا تُصَـدِّقُوهُ.

ابراهيم بن عباس مى گويد: امـام رضا عليه السلام صاحب احسان و صدقه نهانى بود و در بيشتر اوقـات در شبهاى تاريك اين عـمل را انجـام مى داد، و هر كسى گمان كند كه در فضـيلت هـمانند او را ديده است هـرگز او را تصـديق نكنـيد. در سيره اغلب امامان، اينگونه مسائل و خيررسانى پنهانى و ناشناس به مردم و رسيدگى به نيازمندان جامعه نقل شده است و اين از مهم ترين كارهاى خداپسندانه براى يك مسلمان است و همانگونه كه پيامبر خدا صلي الله عليه و آله فرموده و سعدى سروده است، «بنى آدم اعضاى يك پيكرند»، و بايد به هم رسيدگى كنند و در غم و شادى هم شريك گردند.

نمایش منبع

بازگشت به : مقدمه