حديث و آيات: فصل دوم : حُسن معاشرت

امام على عليه السلام : هنگام خداحافظى با گروهى از شيعيان خود كه از كوفه نزد وى آمده بودند ـ : شما را سفارش مى كنم به پروا داشتن از خدا و به كار بستن فرمان او و دورى از نافرمانيش و باز گرداندن امانت به كسى كه به شما امانتى سپرده است و حسن معاشرت با كسى كه با او همنشينى مى كنيد واين كه براى ما دعوتگرانى خاموش باشيد. عرض كردند: يابن رسول اللّه ! چگونه با خاموشى به سوى شما دعوت كنيم؟ فرمود: اين كه به طاعت خدا كه ما شما را بدان فرمان داده ايم، عمل كنيد و از ارتكاب حرامهاى خدا كه ما شما را از آن باز داشته ايم، باز ايستيد و با مردم به راستى و دادگرى رفتار كنيد و امانت را ادا كنيد و به خوبيها فرا خوانيد و از زشتيها باز داريد و مردم جز خوبى، چيزى از شما نبينند؛ زيرا هر گاه اين صفات را در شما بيابند، گويند: اينان فلانيها هستند، خدا رحمت كند فلان را، چه نيكو ياران خود را تربيت كرده است. وبه ارزش آن چه ما داريم پى مى برند و در نتيجه به سوى ما بشتابند. گواهى مى دهم كه شنيدم، پدرم محمّد بن على ـ رضوان و رحمت و بركات خداوند بر او باد ـ مى فرمود: دوستان و شيعيان ما در گذشته بهترين افراد جامعه خود بودند، اگر در ميان تيره اى، پيشنماز مسجدى بود، از آنها بود، اگر در قبيله اى، مؤذنى بود، از آنان بود، اگر كسى بود كه به او وديعه اى مى سپردند، از آنان بود، اگر امانت دارى بود، از آنان بود، اگر عالمى بود كه مردم، در مسائل دينى و مصلحت امور خود به او مراجعه مى كردند، از آنان بود، پس شما نيز چنين باشيد، ما را محبوب مردم گردانيد و ما را نزد آنان، منفور نگردانيد.