گواهى دادن علماى اهل كتاب

تفسير القمّى ـ درباره آيه كسانى كه به ايشان كتاب [آسمانى] داديم او [محمّد] را مى شناسند، همان گونه كه پسران خود را مى شناسند··· ـ : عمر بن خطّاب خطاب به عبد اللّه بن سلام گفت : آيا شما در كتاب خود محمّد را مى شناسيد؟ گفت: آرى، به خدا قسم هرگاه در ميان شما باشد، او را از طريق صفاتى كه خداوند از او برايمان بيان داشته است، مى شناسيم همان گونه كه هر يك از ما هرگاه فرزند خود را در ميان ديگر كودكان ببيند، مى شناسد. سوگند به آنكه ابن سلام به او سوگند مى خورد، من اين محمّد را بهتر از فرزندم مى شناسم.

الطبقات الكبرى ـ به نقل از ابن عبّاس ـ : قريش، نضر بن حارث بن علقمه و عقبة بن ابى معيط و چند نفر ديگر را نزد يهوديان يثرب فرستادند و به آنها گفتند : از آنها درباره محمّد سؤال كنيد. آن عدّه به مدينه وارد شدند و گفتند: ما به خاطر موضوعى كه در ميان ما رخ داده است نزد شما آمده ايم. جوانى يتيم و حقير، سخن بزرگى مى گويد و به خيال خودش فرستاده رحمان است، در حالى كه ما رحمانى جز رحمانِ يمامه نمى شناسيم
يهوديان گفتند : اوصاف او را براى ما بگوييد. فرستادگان قريش، اوصاف پيامبر را براى آنان بيان كردند. يهوديان گفتند : از ميان شما چه كسانى پيرو او شده اند؟ جواب دادند : فرومايگان ما. يكى از عالمان يهود خنديد و گفت : اين همان پيامبرى است كه صفاتش را مى دانيم و مى دانيم كه قومش دشمن ترين مردم با او هستند.