ـ 6 دنياى بيش از كفاف

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : در روز قيامت، هركس از دارا و نادار، آرزو مى كند كه اى كاش از دنيا به اندازه بخور و نمير به او داده مى شد.

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : هيچ توانگرى نيست ، مگر آن كه در روز قيامت آرزو خواهد كرد كه اى كاش در دنيا به اندازه نياز به او داده مى شد.

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : دنيا را براى اهلش وا گذاريد؛ زيرا هركس كه از دنيا بيش از اندازه كفايتش برگيرد، نادانسته، [عوامل] مرگ خود را برگرفته است.

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : دنيا را براى اهلش رها كنيد ، دنيا را براى اهلش رها كنيد ، دنيا را براى اهلش رها كنيد؛ زيرا هر كس كه از دنيا بيش از اندازه كفايتش بردارد، ناخودآگاه، از بهشت خود بر مى دارد [و كم مى كند].

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : بار خدايا! روزىِ خاندان محمّد را در حدّ نياز قرار بده.

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله ـ در سفارش به على عليه السلام ـ : اى على! از پيشنيان و پسينيان، هيچ كس نيست ، مگر آن كه در روز قيامت آرزو مى كند كه اى كاش از دنيا ، جز به اندازه نياز ، به او داده نمى شد.

صحيح البخارى ـ به نقل از عمرو بن عوف انصارى ـ : پيامبر خدا ، ابو عبيده جرّاح را به بحرين فرستاد تا جزيه آن را بياورد. پيامبر خدا با مردم بحرين [بر پرداخت جزيه] مصالحه كرده و علاء بن حَضرَمى را به اميرى ايشان گماشته بود. ابو عبيده با اموالى از بحرين آمد. انصار ، خبر ورود ابو عبيده را شنيدند. نماز صبح را با پيامبر صلي الله عليه و آله گزاردند و ايشان ، چون نماز صبح را با آنان خواند،
برگشت. انصار ، جلو او آمدند. پيامبر خدا ، وقتى آنها را ديد ، لبخندى زد و فرمود: «گمان مى كنم شنيده ايد كه ابو عبيده چيزى آورده است» .
گفتند: آرى، اى پيامبر خدا!
حضرت فرمود: «پس مژده باد بر شما و اميدوار باشيد به چيزى كه خوش حالتان مى كند. به خدا سوگند ، من از فقر بر شما نمى ترسم ؛ بلكه از اين براى شما مى ترسم كه دنيا بر شما گسترده شود ، چنان كه براى پيشينيان شما گسترده شد، و بر سرِ دنيا به رقابت برخيزيد ، همچنان كه آنان به رقابت برخاستند، و دنيا شما را به هلاكت افكند ، همچنان كه آنان را به هلاكت افكند.

امام على عليه السلام : اى پسر آدم! آنچه بيش از كفافت به دست آورى ، در واقع ، تو خزانه دار آن براى ديگران هستى.

الخصال ـ به نقل از على بن حسين بن رباط، كه سند آن را به معصوم عليه السلام رسانده است ـ : مردى به امير مؤمنان از نيازمندى اش شكايت كرد . به او فرمود: «بدان كه آنچه از دنيا بيش از كفافَت به دست آورى ، در واقع ، تو خزانه دار آن براى ديگرانى».

امام على عليه السلام : واى بر كسى كه [مالِ] دنيا را جمع كند و آن را براى كسى به ارث بگذارد كه از او سپاس گزارى نمى كند و [خود] بر كسى (خداوند) وارد شود كه عذر و بهانه اش را نمى پذيرد. دنيا ، سراى منافقان است و سراى تقواپيشگان نيست. پس بايد بهره ات از دنيا به اندازه اى باشد كه قوّت بدنت ، نگهدار جانت و توشه اى براى معادت باشد.

امام على عليه السلام : دنيا، سرايى است كه براى آن ، نيستى رقم خورده است و براى اهلش رخت بربستن از آن. دنيا ، شيرين و دل پذير است و شتابان به سراغ خواهانش مى رود و به دل بيننده مى نشيند . پس با بهترين توشه اى كه در اختيار داريد ، از دنيا بكوچيد و در آن ، بيش از كفاف مخواهيد و از آن ، بيش از آنچه شما را به مقصد مى رساند ، نطلبيد.

امام زين العابدين عليه السلام : دنيا دو گونه است: دنياى در حدّ كفاف و دنياى لعنت شده.