احادیث رسول خدا صلی الله علیه و آله

قيامت، ميدان [عرضه] عمل است. آن جا، يكى به زاد و توشه اى كه باخود بُرده خوش است و ديگرى به خاطر فرصت هايى كه از دست داده، پشيمان [و اندوهگين] است.

آنان [كه ايمان نياورده اند]، بر كسانى كه با پيروى از سنّت من فرمان هاى خدا را به جا مى آورند، ايراد مى گيرند. خداوند متعال [در روز قيامت] به آنان مى فرمايد: «شما آنها را به مسخره گرفتيد و اين كار [چنان ذهن شما را مشغول داشت كه] ياد خدا را از خاطرتان برد و به آنها مى خنديديد. امروز، به آنها در عوضِ شكيبايى شان پاداش دادم و آنها همان رستگاران اند».

درِ بهشت، به روى يكى از مسخره كنندگان باز مى شود و به او گفته مى شود: «بيا!». او با وجود سختى و اندوهى كه دارد، جلو مى رود و چون آمد، در به رويش بسته مى شود. سپس در ديگرى به رويش باز مى شود... و اين كار، مرتّبا تكرار مى شود تا جايى كه در به رويش باز مى گردد و گفته مى شود: «بيا، بيا!»؛ امّا او ديگر جلو نمى رود.

خداوند عزّوجلّ مى فرمايد: هيچ مخلوقى نيست كه به غير من پناه ببرد، مگر اين كه دستش را از اسباب و ريسمان هاى آسمانها و زمين كوتاه كنم، پس اگر از من بخواهد عطايش نكنم و اگر مرا بخواند جوابش ندهم.

براى يتيم چون پدر مهربان باش، و بدان كه هر چه كِشت كنى همان مى دروى.

سه كس روز قيامت، هنگامى كه سايه اى جز سايه عرش نيست، در سايه آن جاى دارند... و زنى كه شوهرش بميرد و اطفال صغيرى باقى گذارد و او گويد من با وجود يتيمان خود شوهر نمى كنم تا بميرند يا خداوند آنها را بى نياز كند.

شبى كه به آسمان برده شدم، گروهى را ديدم كه در شكم هاى آنان آتش افكنده مى شود و از مخرجشان خارج مى گردد. گفتم: اى جبرئيل، اينها كيستند؟ گفت: اينها كسانى هستند كه اموال يتيمان را به ناحق مى خورند.

امّت من تا هنگامى كه يكديگر را دوست بدارند، به يكديگر هديه دهند و امانتدارى كنند، در خير و خوبى خواهند بود.

به راستى كه بهترينْ بندگانِ خدا، كسانى هستند كه به عهد و وعده خود، وفا مى كنند و مايه آرامش و دلگرمى ديگران اند.

هرگاه سفره پهن مى شود، چهار هزار فرشته در اطراف آن گرد مى آيند. چون بنده بگويد: «بسم اللّه » فرشتگان مى گويند: «خداوند، به غذايتان بركت دهد!» سپس به شيطان مى گويند: «اى فاسق! بيرون شو. تو بر آنان، راه تسلّط ندارى».