الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ في قولهِ تعالى : «و كانَ
تَحتَهُ كَنْزٌ لَهُما» .
ـ : كانَ ذلكَ الكنزُ لَوحاً مِن ذهبٍ فيه مَكتوبٌ : ··· عَجِبتُ لِمَن يَرَى الدنيا و تَصَرُّفَ أهلِها حالاً بعدَ حالٍ كيفَ يَطمئنُّ إلَيها ؟! .
امام على عليه السلام ـ درباره آيه شريفه: «زير آن [ ديوار] گنجى متعلّق به آن دو بود» ـ فرمود : اين گنج لوحى زرين بود كه در آن نوشته شده بود : ··· در شگفتم از كسى كه دنيا و دگرگونيهاى احوال مردمان را مى بيند و باز به آن دل خوش مى كند .
عنه عليه السلام : كَم مِن واثِقٍ بها قد فَجَعَتهُ، و ذِي طُمَأْنِينَةٍ إلَيها قد صَرَعَتهُ، و ذِي حَذَرٍ قد خَدَعَتهُ! .
امام على عليه السلام : بسا كسانى كه به اين دنيا اعتماد كردند و دنيا آنان را دردمند كرد و بسا كسانى كه به آن دل خوش كردند و دنيا آنان را به خاك [مذلّت] افكند و بسا افراد محتاط و هوشمندى كه دنيا فريبشان داد .
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : جُدَّ بِهِم فَجَدُّوا ، و رَكَنوا إلى الدنيا فما استَعَدُّوا ، حتّى اُخِذَ بكَظْمِهِم ، و رَحَلُوا إلى دارِ قَومٍ لَم يَبقَ مِن أكثَرِهِم خبرٌ و لا أثَرٌ ، قَلَّ في الدنيا لَبْثُهُم ، و أعجَلَ بِهِم إلى الآخِرَةِ بَعثُهُم .
امام على عليه السلام : بخت به آنان رو كرد و بهره مند شدند و به دنيا دل بستند و پس ، [براى آخرت] آماده نشدند، تا آن كه گلويشان گرفته شد و به سراى مردمى كوچانده شدند كه از بيشتر آنان خبر و نشانى نمانده است ، در دنيا ديرى نپاييدند و شتابان به سوى آخرت بُرده شدند .
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : اُنظُرُوا إلى الدنيا نَظَرَ الزاهدِينَ فيها ، فإنّها عَن قليلٍ تُزيلُ الساكنَ ، و تَفجَعُ المُترَفَ فلا تَغُرَّنّكُم كَثرَةُ ما يُعجِبُكُم فيها لِقلَّةِ ما يَصحَبُكُم مِنها .
امام على عليه السلام : همچون دورى كنندگان از دنيا به آن بنگريد ؛ زيرا دنيا بزودى ساكنانش را از خود مى راند و توانگر ناز پرورده را دردمند مى كند ، پس زنهار كه فراوانى آنچه از دنيا خوشايند شماست فريبتان ندهد؛ زيرا آنچه از دنيا با خود مى بريد اندك است.
عنه عليه السلام : اُنظُروا إلى الدنيا نَظَرَ الزاهدِ المُفارِقِ ، فإنّها تُزيلُ الثاويَ الساكِنَ ، و تَفجَعُ المُترَفَ الآمِنَ ، لا يُرجى مِنها ما وَلَّى فأدبَرَ ، و لا يُدرى ما هُو آتٍ مِنها
فَيُستَنظَرَ .
امام على عليه السلام : به دنيا ، همچون بى رغبتان رهيده از دنيا ، بنگريد ؛ زيرا كه آن، مأوى گزيده ساكن خود را بزودى مى راند و بهره مندِ آسوده خاطر را دردمند مى سازد . به دنيايى كه رفته و پشت كرده است اميد بازگشت نيست و معلوم نيست در آينده چه چيز از دنيا روى خواهد كرد، تا منتظرش باشيم.
عنه عليه السلام : اِجعَلِ الدنيا شَوكاً ، و انظُرْ أينَ تَضَعُ قَدَمَكَ مِنها ، فإنَّ مَن رَكَنَ إلَيها خَذَلَتهُ ، و مَن أنِسَ فيها أوحَشَتهُ ، و مَن يَرغَبُ فيها أوهَنَتهُ .
امام على عليه السلام : دنيا را چون بوته خار بدان و بنگر كه پايت را در كجاى آن مى گذارى ؛ هر كه به دنيا تكيه كرد دنيا خوارش نمود و هركه با دنيا، انس گرفت دنيا تنهايش گذاشت و هركه به آن رغبت كرد، سست و نا توانش ساخت .
عنه عليه السلام : اُنظُرْ إلى الدنيا نَظَرَ الزاهدِ المُفارقِ ، و لا تَنظُرْ إلَيها نَظَرَ العاشِقِ الوامِقِ .
امام على عليه السلام : به دنيا همچون كسى بنگر كه به آن پشت كرده و از آن جدا مى شود ، به دنيا مانند دلباخته شيدا منگر .
عنه عليه السلام : اُنظُروا إلى الدنيا نَظَرَ الزاهدينَ فيها الصارِفينَ عنها ، فإنّها و اللّه ِ عمّا قليلٍ تُزيلُ الثاويَ الساكنَ ، و تَفجَعُ المُترَفَ الآمِنَ .
امام على عليه السلام : به دنيا مانند زهّادِ روى برتافته از آن بنگريد؛ زيرا كه به خدا سوگند دنيا بزودى مأوى گزيده ساكن خود را بيرون مى كند و توانگر آسوده خاطر را دردمند مى سازد .
عنه عليه السلام : اُوصِيكُم بالرَّفضِ لهذِهِ الدنيا التارِكَةِ لَكُم ، و إن لَم تُحِبُّوا تَرْكَها ··· فلا تَنافَسُوا في عِزِّ الدنيا و فَخرِها ، و لا تَعجَبُوا بزينَتِها و نعيمِها ، و لا تَجزَعوا مِن ضَرَّائها و بُؤسِها، فإنّ عِزَّها و فَخرَها إلى انقِطاعٍ، و إنَ زينَتَها و نعيمَها إلى زوالٍ ، و ضَرّاءَها و بُؤسَها إلى نَفادٍ (نفاذٍ) .
امام على عليه السلام : شما را به دور افكندن اين دنيا سفارش مى كنم ؛ دنيايى كه اگر هم نخواهيد تركش كنيد، او شما را ترك مى كند . . . پس ، در كسب عزّت و افتخارات دنيوى با يكديگر رقابت نكنيد و زرق و برق و نعمتهاى آن شما را پسند نيفتد و از سختى و رنج آن بيتابى مكنيد ؛ زيرا كه عزّتها و افتخارات آن به پايان مى رسد و زرق و برق و نعمتهاى آن به سر مى آيد و سختى و رنج آن تمام مى شود .
امام على عليه السلام : هر كه دنيا را بپرستد و بر آخرت ترجيحش دهد ، فرجامى ناگوار خواهد داشت .