احادیث امیرالمؤمنین علی علیه السلام

امام على عليه السلام : مردم براى سود دنياى خود امرى از امور دين خود را وا نگذارند ، مگر آن كه خداوند كارى براى آنان پيش مى آورد كه زيانش از آن سود بيشتر است .

امام على عليه السلام : كسى كه در صورت سالم ماندن دنيايش از اينكه آخرتش گزند بيند ، باكى نداشته باشد، به هلاكت درافتد .

امام على عليه السلام : هر كه زر و سيم را دوست داشته باشد، او بنده دنياست .

امام على عليه السلام : آيا شما در جاى پيشينيان خود نيستيد كه عمرهايشان از شما درازتر بود و آثارشان پاينده تر و آرزوهايشان بيشتر و شمارشان فراوانتر و سپاهشان انبوهتر؟ دنيا را پرستيدند ، آن هم چه پرستيدنى و آن را برگزيدند چه برگزيدنى! اما از اين دنيا بى هيچ توشه اى و بى هيچ مركبى كه آنها را به سر منزل مقصود رساند ، كوچيدند .

امام على عليه السلام : خواهشهاى نفسانى، خِرد او را متلاشى مى كند و دنيا، دلش را مى ميراند و نفس او، شيفته دنيا مى گردد ، پس او بنده دنيا و بنده هر كسى مى شود كه چيزى از دنيا به دست دارد ، به هر طرف كه دنيا برود، او نيز به همان سو مى رود، و به هر سو كه دنيا رو كند او نيز به همان طرف رو مى كند .

امام على عليه السلام ـ در سفارشهاى خود به فرزندش حسن عليه السلام ـ فرمود : دنيا بزرگترين همّ و غم تو نباشد!

امام على عليه السلام : كسى كه بيشترين همّ و غمّش دنيا باشد ، بدبختى و اندوهش به درازا كشد .

امام على عليه السلام : سراى دنيا نزد پروردگار خوار و بى ارزش است ؛ از اين رو ، حلال آن را با حرامش و خوبى اش را با بدى و زندگى اش را با مرگ و شيرينى آن را با تلخى اش آميخت . خداوند متعال دنيا را براى دوستان خود صاف و گوارا نفرمود و در دادن آن به دشمنانش بخل نورزيد .

امام على عليه السلام : دنيا نزد خداوند عزّ و جلّ هيچ قدر و ارزشى ندارد و در ميان آفريدگانش كه ما خبرداريم، هيچ آفريده اى نيافريده است كه در نظرش منفورتر از دنيا باشد و از زمانى كه دنيا را آفريده، به آن نگاه (التفات) نكرده است . دنيا با كليدها و خزانه هايش به پيامبر صلى الله عليه و آله ما پيشنهاد شد، بى آن كه در مقابل آن نصيبى از آخرتش كم شود، اما آن حضرت از پذيرفتن آن سر باز زد ؛ زيرا مى دانست كه خداوند عزّ و جلّ چيزى (دنيا) را دشمن مى دارد؛ پس او نيز دشمنش داشت و چيزى (دنيا) را خُرد مى شمارد او نيز آن را خرد شمرد .

امام على عليه السلام : در خوارى و بى ارزشى دنيا نزد خداوند همين بس، كه جز در دنيا معصيت او نمى شود و جز با ترك دنيا به آنچه نزد خداست (بهشت و رضوان الهى) نمى توان رسيد .