الإمامُ عليٌّ عليه السلام : مَن شَكَرَ اللّه َ سبحانَهُ وَجَبَ علَيهِ شُكرٌ ثانٍ ؛ إذ وَفَّقَهُ لِشُكرِهِ ، و هُو شُكرُ الشُّكرِ .
امام على عليه السلام : كسى كه خداوند سبحان را شكر گويد ، شكر دومى بر او واجب آيد ؛ زيرا خداوند توفيق شكر گزارى از خود را به وى داده است و اين است شكر براى شكر .
الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ مِن كتابٍ لَهُ إلَى الحارثِ الهَمْدانيِّ ـ : و أكثِرْ أن تَنظُرَ إلى مَن فُضِّلتَ
علَيهِ ؛ فإنّ ذلكَ مِن أبوابِ الشُّكرِ .
امام على عليه السلام ـ در نامه خود به حارث هَمْدانى ـ نوشت : به كسى كه بر او برترى دارى بسيار بنگر، كه اين يكى از انگيزه هاى شكرگزارى است .
امام على عليه السلام : شكر هر نعمتى، پرهيز كردن از حرامهاى خداوند است .
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : شُكرُ المؤمِنِ يَظهَرُ في عَمَلِهِ ، شُكرُ المُنافِقِ لا يَتَجاوَزُ لِسانَهُ .
امام على عليه السلام : شكرگزارىِ مؤمن در كردار او آشكار مى شود، و شكرگزارىِ منافق از زبانش در نمى گذرد .
امام على عليه السلام : شكرگزارىِ عالِم بر علمش عبارت است از: عمل كردنش به آن علم، و گذاشتن آن در اختيار سزامندانش .
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : إذا قَدَرتَ على عَدُوِّكَ فَاجعَلْ العَفوَ عَنهُ شُكرا لِلقُدرَةِ علَيهِ .
امام على عليه السلام : هر گاه بر دشمنت تسلّط يافتى ، گذشت از او را شكرانه چيره آمدنت بر وى قرار ده .
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : شُكرُ إلهِكَ بِطُولِ الثَّناءِ ، شُكرُ مَنْ فَوقَكَ بِصِدقِ الوَلاءِ ، شُكرُ نَظِيرِكَ بِحُسنِ الإخاءِ ، شُكرُ مَن دُونَكَ بِسَيْبِ العَطاءِ .
امام على عليه السلام : شكر از پروردگارت با ثناى بسيار است ، و شكر از بالا دستِ خود با پيروى صادقانه ، و شكر همتايت با حُسن برادرى ، و شكر از فرو دستت با عطا و بخشش به او.
امام على عليه السلام : شاكرترين مردم، قانع ترين آنهاست، و نا سپاس ترين آنها نسبت به نعمتها آزمندترين آنان است .
امام على عليه السلام : سپاسگزارى ، خود، يك پاداش دادن است .
امام على عليه السلام : سپاسگزارى، بازگو كننده نيّت است و زبانِ درون .