عنه عليه السلام : أيُّها الناسُ ، شُقُّوا أمواجَ الفِتَنِ بسُفُنِ النَّجاةِ ، و عَرِّجُوا عَن طريقِ المُنافَرَةِ ، وضَعوا تِيجانَ المُفاخَرَةِ .
امام على عليه السلام : اى مردم! امواج فتنه ها را باكشتيهاى نجات بشكافيد و از راه مخالفت و ناسازگارى برگرديد و تاجهاى فخر فروشى به يكديگر را، از سر برداريد.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : ما لابنِ آدمَ و الفَخرِ ؟ ! أوَّلُهُ نُطفَةٌ ، و آخِرُهُ جِيفَةٌ ، و لا يَرزُقُ نفسَهُ ، و لا يَدفَعُ حَتفَهُ .
امام على عليه السلام : آدميزاد را چه به فخر فروشى! آغازش نطفه اى است و فرجامش مردارى. نه مى تواند خود را روزى دهد و نه مى تواند جلو مرگ خويش را بگيرد.
امام على عليه السلام : نازنده به خود، برتر از نازنده به پدر خود است.
عنه عليه السلام ـ بعدَ تِلاوَتِهِ «ألْهاكُمُ التَّكاثُرُ * حَتّى زُرْتُمُ المَقابِرَ» ـ : أ فَبِمَصارِعِ آبائهِم يَفخَرُونَ ، أم بِعَدِيدِ الهَلكى يَتَكاثَرُونَ ؟ ! يَرتَجِعُونَ مِنهُم أجسادا خَوَت، و حَركاتٍ سَكَنَت، و لَأن يكونوا عِبَرا أحَقُّ مِن أن يكونوا مُفتَخَرا ! .
امام على عليه السلام ـ بعد از تلاوت آيه «تفاخر به بيشتر داشتن، شما را به غفلت انداخت تا جايى كه [ براى شمارش ]به سوى گورها رفتيد» ـ فرمود : آيا به گورهاى پدرانشان افتخار مى كنند؟ يا به فزونىِ شمار هلاك شدگان [خود ]به هم مى نازند؟ از پيكرهايى كه بى جان و متلاشى شده اند و از حركتها باز ايستاده اند، بازگشت به اين جهان را چشم دارند. حال آن كه آن مردگان مايه عبرت باشند سزاوارتر است تا باعث فخر فروشى.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : لقد كانَ رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله إذا ذَكَرَ لنفسِهِ فضيلةً قالَ : و لا فَخرَ .
امام على عليه السلام : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله هرگاه فضيلتى از خود ياد مى كرد، مى فرمود : [قصدم ]فخر فروشى نيست.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ في مُناجاتِهِ ـ : إلهي ، كَفى لي عِزّا أن أكُونَ لكَ عَبدا، و كَفى بي فَخرا أن تكونَ لي رَبّا .
امام على عليه السلام ـ در مناجات خود ـ گفت : الهى! مرا همين عزّت و سرفرازى بس كه بنده تو هستم و همين افتخار بس كه تو خداوندگار من هستى.
عنه عليه السلام : يَنبَغي أن يكونَ التَّفاخُرُ بِعَليِّ الهِمَمِ ، و الوَفاءِ بالذِّمَمِ ، و المُبالَغةِ في الكَرَمِ ، لا بِبَوالي الرِّمَمِ ، و رَذائلِ الشِّيَمِ .
امام على عليه السلام : بايد به همتهاى والا و پايبندى به عهد و پيمانها و كوشش در بخشندگى و بزرگوارى افتخار كرد، نه به استخوانهاى پوسيده و خصلتهاى پست و نكوهيده.
عنه عليه السلام ـ و قدِ افتَخَرَ عِندَهُ رَجُلانِ ـ : أ تَفتَخِرانِ بأجسادٍ بالِيَةٍ ، و أرواحٍ في النارِ ؟ ! إن يَكُن لكَ عَقلٌ فإنَّ لكَ خُلقا ، و إن يَكن لكَ تَقوىً فإنَّ لكَ كَرَما ، و إلاّ فالحِمارُ خَيرٌ مِنكَ و لَستَ بخَيرٍ مِن أحَدٍ .
امام على عليه السلام ـ وقتى دو نفر در حضور ايشان بر يكديگر فخر فروشى كردند ـ فرمود : آيا به پيكرهايى پوسيده و روحهايى كه در آتشند به يكديگر فخر مى فروشيد؟ اگر عقل و خرد داشته باشى، از خوى و خصلتى برخوردارى و اگر با تقوا باشى، كرامت و بزرگوارى دارى و گرنه الاغ از تو بهتر است و تو از هيچ كس بهتر نيستى.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : عندَ تَناهِي الشِّدّةِ تكونُ الفُرجَةُ ، و عندَ تَضايُقِ حَلَقِ البَلاءِ يكونُ الرَّخاءُ .
امام على عليه السلام : در اوج سختى گشايش است و چون حلقه هاى بلا و گرفتارى تنگ آيد آسايش نمودار شود.
امام على عليه السلام : هرگاه سختى به اوج خود رسد، نزديكترين زمان به گشايش است.