احادیث امیرالمؤمنین علی علیه السلام

امام على عليه السلام : آيين جوانمردى، تحمّل لغزشهاى برادران و رسيدگى به همسايگان است.

امام على عليه السلام ـ در نامه خود به قثم بن عباس ـ نوشت : در صبح و عصر با آنان (مردم) بنشين و براى كسى كه از تو حكم و مسأله اى مى پرسد، فتوا بده و نادان را بياموز و با دانا گفتگوى علمى كن.

امام على عليه السلام : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود : خداوند بهشت را بر هر فحّاش بد زبان بى شرمى كه باكى ندارد چه گويد و چه شنود، حرام كرده است؛ زيرا اگر وارسى كنى خواهى يافت كه يا زنا زاده است يا شيطان در نطفه او شريك بوده است. عرض شد. اى پيامبر خدا! آيا شيطان در مردم هم شريك مى شود؟ فرمود : آرى، مگر اين سخن خداوند عزّ و جلّ را نخوانده اى كه : «و در اموال و فرزندان ايشان شريك شو»؟

امام على عليه السلام : دشنام دادن و بد دهنى (دشنام شنيدن) از [ ساحت ]اسلام بدور است.

امام على عليه السلام : نا بخردترين نابخردان، كسى است كه به دشنام گويى افتخار كند.

امام على عليه السلام : كسى كه دشنام دهد، دل حسودانش را خنك گرداند.

امام على عليه السلام : انسان بزرگوار، هرگز دشنام ندهد.

امام على عليه السلام : خشونت و بد خويىِ زياد از جمله زشتيهاست.

امام على عليه السلام : هر كه بدگويى كند،بدگويى شنود و هر كه دشنام دهد، جواب شنود.

امام على عليه السلام : هر كه درباره مردم آن گويد كه خوش ندارند، مردم درباره اش چيزهايى بگويند كه نمى دانند (واقعيت ندارد).