احادیث امیرالمؤمنین علی علیه السلام

امام على عليه السلام ـ در مناجات شعبانيه ـ گفت: الهى! نوميدى و يأس را بر گمان نيكم [به تو ]چيره نمى گردانم و اميدم را از بزرگوارى و بخشش زيباى تو، نمى بُرم.

امام على عليه السلام ـ در بخشى از خطبه خود در دعاى باران ـ گفت: بار خدايا! كوههاى ما [از خشكى ]شكاف برداشته است··· در اين هنگام كه مردمان از همه جا نوميدند و ابرها نمى بارند، تو را مى خوانيم···؛ زيرا تويى كه باران را پس از نوميدى خلق، فرو مى فرستى و رحمت خويش را مى گسترانى و تو حاكمى ستوده هستى .

امام على عليه السلام ـ به همين مناسبت ـ گفت: بار خدايا! ما را از بارانت سيراب گردان و از نوميدان، قرارمان مده.

امام على عليه السلام ـ در بخشى از سفارش خود به فرزند بزرگوارش حسن عليه السلام ـ نوشت: بدان كه آن كسى كه خزانه هاى آسمانها و زمين در دست اوست به تو اجازه دعا كردن داده و اجابت نمودن آن را ضمانت كرده است ··· پس، مبادا تأخير در اجابت او تو را نوميد گرداند؛ زيرا كه دَهِش به اندازه نيّت بستگى دارد.

امام على عليه السلام : ستايش خداوند را در حالى كه نه از رحمت او نوميدم و نه از نعمت او بى بهره و نه از آمرزش او مأيوس.

امام على عليه السلام : فقيه به تمام معنا، كسى است كه مردم را از رحمت خدا نوميد نگرداند و از فضل و بخشايش خدا، مأيوسشان نسازد و از مكر و عذاب خدا هم آسوده خاطرشان نكند.

امام على عليه السلام ـ در بخشى از سفارش خود به فرزند بزرگوارش حسن عليه السلام ـ فرمود : اى فرزندم! هيچ گنهكارى را نوميد مكن؛ زيرا اى بسا كسى كه عمرى گناه مى كند، اما فرجامش به نيكى ختم مى شود و اى بسا كسى كه عمرى عمل [خير ]مى كند، ليكن در پايان عمرش گرفتار فساد مى شود و رهسپار دوزخ مى گردد؛ پناه به خدا از آتش دوزخ.

امام على عليه السلام : كسى كه آگاهانه گناه كند، مستحقّ بخشش نيست و كسى كه ناآگاهانه گناه كند، از گناه مبرّاست.

امام على عليه السلام ـ در پاسخ به پرسش از آيه «فلنحيينّه حياة طيّبة» ـ فرمود : مقصود، قناعت است.

امام على عليه السلام : خوشا به حال كسى كه به ياد قيامت باشد و براى روز حساب كار كند و به كفاف زندگى قانع باشد و از خدا خشنود.