امام على عليه السلام : فرستاده تو ترجمان خرد توست، و نوشته ات رساترين سخنگوى تو.
امام على عليه السلام : نوشته (نامه) مرد، نشان خرد او و دليل فضل اوست.
امام على عليه السلام : نوشته انسان، معيار فضل او و ژرفا سنج هوش اوست.
عنه عليه السلام : إذا كَتَبتَ كتابا فَأعِدْ فيهِ النَّظرَ قَبلَ خَتمِهِ ؛ فإنّما تَختِمُ على عَقلِكَ .
امام على عليه السلام : هر گاه نامه اى نوشتى،پيش از آن كه مُهرش كنى، آن را باز نگرى كن؛ زيرا كه در حقيقت بر خرد خويش مُهر مى نهى.
امام على عليه السلام : خردهاى دانشمندان، در نوك خامه هاى آنهاست.
عنه عليه السلام ـ مِن كتابِهِ للأشتَرِ ـ : اُنظُرْ في حالِ كُتّابِكَ ، فَوَلِّ على اُمورِكَ خَيرَهُم ، و اخصُصْ رَسائلَكَ التي تُدخِلُ فيها مَكائدَكَ و أسرارَكَ بأجمَعِهِم لِوُجوهِ صالِحِ
الأخلاقِ ممَّن لا تُبطِرُهُ الكَرامَةُ ، فَيَجترِئَ بها علَيكَ في خِلافٍ لَكَ بحَضرَةِ مَلَأٍ ، و لا تَقصُرُ بهِ الغَفلَةُ عن إيرادِ مُكاتَباتِ عُمّالِكَ علَيكَ ، و إصدارِ جَواباتِها علَى الصَّوابِ عنكَ ، فيما يَأخُذُ لكَ و يُعطي مِنكَ .
امام على عليه السلام ـ در حكم خود به مالك اشتر ـ نوشت : ديگر آن كه درباره دبيران و نويسندگانت به دقّت نظر كن و بهترين آنان را به كارهاى خويش بگمار و [نگارش ]نامه هايى را كه نقشه ها و اسرارت را در آنها مى نويسى، تنها به كسى وا گذار كه بيشتر از همه، واجد اخلاق شايسته و نيك باشد؛ كسى كه احترام تو نسبت به او، سرمستش نسازد و در نتيجه، در حضور بزرگان با تو مخالفت و گستاخى نكند و غفلت و مسامحه كارى او سبب نشود تا در رساندن نامه هاى كارگزارانت به تو كوتاهى كند و از طرف تو، درباره آنچه براى تو مى گيرد يا از طرف تو مى دهد، پاسخهاى درست به آن نامه ها ننويسد.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : و لم يُخْلِ اللّه ُ سبحانَهُ خَلقَهُ مِن نَبِيٍّ مُرسَلٍ ، أو كتابٍ مُنزَلٍ ، أو حُجَّةٍ لازِمَةٍ ، أو مَحَجَّةٍ قائمَةٍ .
امام على عليه السلام : و خداوند سبحان، آفريدگان خود را از پيامبرى مرسل، يا كتابى آسمانى، يا حجّتى متقن، يا راهى روشن و استوار بى بهره نگذاشت.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : الصَّمتُ حُكمٌ، و السُّكوتُ سَلامَةٌ ، و الكِتمانُ طرَفٌ مِن السَّعادَةِ .
امام على عليه السلام : خاموشى حكمت است و سكوت [مايه ]سلامت و راز دارى گوشه اى از خوشبختى.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : طوبى لِكُلِّ عَبدٍ نُومَةٍ ، عَرَفَ النّاسَ و لم يَعرِفْهُ النّاسُ ، عَرَفَهُ اللّه ُ برِضوانٍ ، اُولئكَ مَصابيحُ الهُدى ، يَكشِفُ اللّه ُ عَنهُم كُلَّ فِتنَةٍ مُظلِمَةٍ ، سَيُدخِلُهُم اللّه ُ في رَحمَةٍ مِنهُ ، ليسَ اُولئكَ بالمَذاييعِ البُذُرِ و لا الجُفاةِ المُرائينَ .
امام على عليه السلام : خوشا به حال هر بنده بى نام و نشانى كه مردم را مى شناسد و مردم او را نمى شناسند. خداوند او را به خشنودى [از خدا] مى شناسد؛ اينان چراغهاى هدايتند، خداوند هر گونه فتنه تاريكى را از آنان مى زدايد. به زودى آنان را غرق رحمتى از رحمتهاى خود مى كند. نه سخن پراكن و فاش كننده اسرار هستند و نه نا فرهيخته و رياكار.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : خالِطُوا النّاسَ بألسِنَتِكُم و أبدانِكُم،و زايِلُوهُم بقُلوبِكُم و أعمالِكُم .
امام على عليه السلام : به زبانها و بدنهاى خود،با مردم بياميزيد و به دلها و كردارهايتان، راه جدا از آنان در پيش گيريد.