احادیث امیرالمؤمنین علی علیه السلام

امام على عليه السلام ـ در بخشى از نامه خود به معاويه ـ نوشت : من كسى نيستم كه از خرده گيرى هايى كه بر بدعتهاى او (عثمان) مى كردم پوزش بخواهم؛ اگر ارشاد و راهنماييهايى كه او را مى كردم گناه است [گو باش]؛ زيرا بسا سرزنش شده اى كه گناهى ندارد.

امام على عليه السلام : سرزنش كردن و گلايه مايه حيات (پايدارى) دوستى است.

امام على عليه السلام : نادان را سرزنش مكن، كه با تو دشمن مى شود و خردمند را سرزنش كن كه با تو دوست مى شود.

امام على عليه السلام : هرگاه سرزنش كردى، [جايى براى دوستى] باقى بگذار.

امام على عليه السلام ـ در سفارشهاى خود به فرزندش حضرت حسن عليه السلام ـ نوشت : هرگاه خواستى از برادرت ببُرى، جايى براى آشتى او از خود باقى بگذار، تا اگر روزى پشيمان شود از آن جا [به دوستى ديرين ]برگردد.

امام على عليه السلام : از خشم خود، جايى هم براى خشنوديت باقى بگذار و هرگاه [با پر و بال خشم ]پرواز كردى، مانند جوجه پر درنياورده، فرود آى.

امام على عليه السلام : نه دوستى ات شيفتگى و عاشقانه باشد و نه دشمنى ات نابود كننده، [بلكه] دوست خود را در حدّ اعتدال دوست بدار و با دشمنت به اعتدال دشمنى كن.

امام على عليه السلام : زياده روى در سرزنش، آتش لجاجت را شعله ور مى كند.

امام على عليه السلام : از سرزنش كردنهاى مكرّر بپرهيز؛ زيرا اين كار بر گناه [و خلافكارى ]جرى مى كند و سرزنش را بى ارزش مى سازد.

امام على عليه السلام : زياد سرزنش مكن؛ زيرا اين كار كينه به بار مى آورد و به دشمنى و نفرت مى كشاند.