الإمامُ عليٌّ عليه السلام :أحيِ قَلبَكَ بِالمَوعِظَةِ ··· و بَصِّرهُ فَجائِعُ الدُّنيا ، و حَذِّرهُ صَولَةَ الدَّهرِ و فُحشَ تَقَلُّبِ اللَّيالي وَ الأَيّامِ ، وَ اعرِض عَلَيهِ أخبارَ الماضينَ ، و ذَكِّرهُ بِما أصابَ مَن كانَ قَبلَكَ مِنَ الأَوَّلينَ .
امام على عليه السلام ـ هنگام سفارش به فرزندش ـ فرمود : دل خويش را به پند و اندرز ، زنده دار . . . و به بديها و دردهاى اين جهان بينا كن ، و به هجوم روزگار و دگرگونيهاى گردش شبها و روزها بترسان و داستان گذشتگان بر او فرو خوان و سرگذشت پيشينيان را به يادش آور .
امام على عليه السلام :آنچه از دنيا گذشته ، در خبر دادن از آنچه باقى مانده است ، كفايت مى كند .
امام على عليه السلام :باقي ماندگان مى توانند از گذشتگان عبرت آموزند .
امام على عليه السلام :روزگارْ عبرت ها به تو نشان مى دهد .
امام على عليه السلام :هر كس عبرت شناس باشد گويى با پيشينيان زيسته است .
عنه عليه السلام :اعتَبِرُوا بِمَا أصَابَ الاُممَ المُسْتكبِرِينَ مِن قَبلِكُم مِن بَأسِ اللّه ِ وَ صَولاتِه ، وَ وَقائِعِهِ وَ مَثُلاتِهِ ، و اتَّعِظُوا بِمَثاوِي خُدودِهم ،
وَ مَصَارعِ جُنوبِهم .
امام على عليه السلام :از كيفر خداى بزرگ و عذاب هاى سخت او كه به امّتهاى گردن كش پيش از شما رسيده است عبرت گيريد و از جايگاه به رو افتادن آنها و قرارگاه پهلوهايشان پند پذيريد .
الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ مِن خُطبِةٍ يَصِفُ فيها قُدرَةَ اللّه ِ جلّ وَ عَلا ـ : أنشَأ الأرضَ فَأمسَكَها مِن غَيرِ اشْتِغالٍ، وَ أرسَاها علَى غَيرِ قَرَارٍ، وَ أقَامَها بغيرِ قَوَائِمَ، وَ رَفعَها بِغَيرِ دَعائِمَ، وَ حَصّنَها مِن الأوَدِ و الإعْوِجاجِ، وَ مَنَعها مِن التَّهافُتِ و الإنفِراجِ، أرسَى أوْتادَها، وَ ضَرَبَ أسْدَادَها ، و اسْتَفَاضَ عُيونَها ، و خَدَّ أوْدِيتَها، فَلم يَهِن ما بَنَاهُ، و لا ضَعُفَ ما قَوَّاهُ .
امام على عليه السلام ـ در خطبه اى كه قدرت خداوند را توصيف نموده ـ فرمود : زمين را ايجاد كرد ، و آن را بدون درد سر نگاه داشت و آن را بر جايى بدون آرامش استوار كرد ، و بدون پايه برپا داشت ، و بى هيچ ستونى آن را برافراشت ، و آن را از كجى نگاه داشت ، و آن را از افتادن و شكافته شدن باز داشت . ميخهاى آن را محكم و سدّهايش را نصب كرد و چشمه هايش را جارى ساخت و رودبارهايش را شكافت . پس آنچه ساخت ، سست نشد و آنچه را نيرومند كرد ، ضعيف نگشت .
الإمامُ عليٌّ عليه السلام :اللَّهُمَّ رَبَّ السّقْفِ المَرفُوعِ··· وَ رَبَّ هذِهِ الأرْضِ الَّتي جَعَلْتَها قَراراً لِلأنامِ، و مَدْرَجَاً لِلهَوامِّ و الأنعَامِ و ما لا يُحصى مِمّا يُرى و ما لا يُرى .
امام على عليه السلام :اى خداى آسمان برافراشته ··· و اى پروردگار اين زمينى كه آن را جايگاه آرامش مردمان و محلّ رفت و آمد حشرات و چارپايان و آنچه در شمار نمى آيد از آنها كه ديده مى شوند و از آنها كه ديده نمى شوند قرار دادى !
الإمامُ عليٌّ عليه السلام :مَن اسْتُؤْسرَ مِن غيرِ جِراحةٍ مُثقِلةٍ فلا يُفْدى مِن بيتِ المالِ ، و لكنْ يُفْدى مِن مالهِ إن أحبَّ أهلُهُ .
امام على عليه السلام :هر كس، بدون جراحت شديد، تن به اسارت دهد، نبايد براى آزادى او از بيت المال سَربها داد؛ بلكه در صورت رضايت خانواده اش، سربهاى او بايد از مال خودش پرداخت شود.
امام على عليه السلام :غذا دادن به اسير و خوشرفتارى با او حقّى است واجب، هر چند [بخواهى ]فردا او را بكشى.