امام على عليه السلام :مؤمنان به خيرشان اميد مى رود و شرّشان به كسى نمى رسد.
عنه عليه السلام :المؤمنونَ لأنفسِهِم مُتَّهِمونَ ، و مِن فارِطِ زَلَلهِم وَجِلونَ ، و للدُّنيا عائفونَ ، و إلَى الآخِرةِ مُشتاقونَ ، و إلَى الطّاعاتِ مُسارِعونَ .
امام على عليه السلام :مؤمنان به خود بد گمانند، از فراوانى لغزشهاى خود بيمناكند، از دنيا متنفّرند، مشتاق آخرتند و در انجام فرمان هاى الهى شتابان.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام :أيُّها النّاسُ ، لا تَسْتَوحِشوا في طريقِ الهُدى لِقلّةِ أهلِهِ ، فإنّ النّاسَ اجْتَمَعوا على مائدةٍ شِبَعُها قصيرٌ، و جُوعُها طويلٌ .
امام على عليه السلام :اى مردم! در راه راست، به دليل شمار اندك رهروان آن، احساس تنهايى نكنيد؛ زيرا مردم بر سفره اى گرد آمده اند كه سيرى آن ، كوتاه مدّت و گرسنگى اش طولانى است.
عنه عليه السلام :و لَم يُخْلِ أرضَهُ مِن عالمٍ بما يَحتاجُ إليه الخَليقةُ، و مُتَعلِّمٍ على سبيلِ النَّجاةٍ ، اُولئكَ هُمُ الأقلُّونَ عَدَدا ، و قد بَيّنَ اللّه ُ ذلكَ في اُمَمِ الأنبياءِ ، و جَعلَهُم مثَلاً لِمَن تأخّرَ ، مثلُ قولهِ في قومِ نوحٍ : «و مَا آمَنَ مَعَهُ إلاّ قَلِيلٌ »
.
امام على عليه السلام :خداوند زمين خود را از وجود كسى كه به نيازهاى مردم آگاه است و از كسى كه در راه نجات و رستگارى دانش فرا مى گيرد خالى نگذاشته است. و البته شمار اينان بسيار اندك است. خداوند اين را در ميان امّتهاى پيامبران ]گذشته] روشن ساخته و آنها را نمونه اى براى آيندگان قرار داده است. مثلاً درباره قوم نوح مى فرمايد: «و جز اندكى با او ايمان نياوردند».
الإمامُ عليٌّ عليه السلام :علامةُ الإيمانِ أنْ تُؤْثِرَ الصِّدقَ حيثُ يَضرُّكَ علَى الكِذْبِ حيثُ يَنْفعُكَ ، و أنْ لا يكونَ في حديثِكَ فَضْلٌ عن عِلمِكَ ، و أنْ تَتّقي اللّه َ في حديثِ غيرِكَ .
امام على عليه السلام :نشانه ايمان اين است كه اگر جايى راست گفتن به زيان تو و دروغ گفتن به سود تو بود راست گويى را بر دروغ گويى ترجيح دهى، و اينكه بيش از مقدارى كه مى دانى سخنى نگويى و اينكه در سخن گفتن درباره ديگران پرواى خدا داشته باشى.
امام على عليه السلام :برترين مؤمنان آن كسى است كه از جان و خانواده و دارايى خود [در راه خدا ]بيشتر مايه بگذارد.
امام على عليه السلام :از مؤمنان آن كس ايمانش برتر است كه داد و ستدش و خشم و خشنودى اش براى خدا باشد.
امام على عليه السلام :برترين ايمان امانتدارى است، و زشت ترين اخلاق خيانت كردن است.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام :اُقسِمُ لَسَمِعتُ رسولَ اللّه ِ صلى الله عليه و آله يقولُ لي قبلَ وفاتِه بساعةٍ ، مِرارا ثَلاثا : يا أبا الحسنِ ، أدِّ الأمانةَ إلَى البَرِّ و الفاجرِ فيما قَلَّ و جَلَّ ، حتّى في الخَيطِ و المِخْيَطِ
.
امام على عليه السلام :قسم ياد مى كنم كه پيامبر خدا ساعتى پيش از وفات خود، سه بار به من فرمود: ابا الحسن! امانت را، كم باشد يا زياد، به صاحب آن، نيك باشد يا بد، برگردان، اگر چه [آن امانت ]نخ و سوزن باشد.
امام على عليه السلام :به كسى كه تو را امين قرار داده است خيانت مكن هر چند او به تو خيانت كرده باشد، و راز او را فاش مساز اگر چه او راز تو را فاش ساخته باشد.