امام على عليه السلام :امانت را [به صاحبانش ]برگردانيد، هر چند قاتل فرزندان پيامبران عليهم السلام باشند.
امام على عليه السلام :كسى كه امانتدار نيست، ايمان ندارد.
امام على عليه السلام :امانتدارى، به صداقت و دوستى مى انجامد.
امام على عليه السلام :هرگاه امانتدارى تقويت شود، صداقت و دوستى زياد گردد.
امام على عليه السلام :امانتدارى و وفادارى، راست كردارى اند.
امام على عليه السلام :امانتدارى، روزى مى آورد و خيانت در امانت، فقر.
امام على عليه السلام :رنجيده و به ستوه آمده را امين مشمار.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام ـ فيما كانَ يُوصي بهِ أصحابَه ـ : ثُمّ أداءُ الأمانةِ، فَقد خابَ مَن ليس مِن أهلِها، إنّها عُرِضتْ علَى السّماواتِ المَبْنِيّةِ و الأرَضينَ المَدْحُوّةِ و الجِبالِ ذاتِ الطُّولِ المَنْصوبةِ فلا أطولَ و لا أعرضَ و لا أعلى و لا أعظمَ مِنها ، و لو ِ امْتَنعَ شيءٌ بطُولٍ أو عَرضٍ أو قُوّةٍ أو عِزٍّ لامْتَنَعنَ ، و لكنْ أشْفَقْنَ مِن العُقوبةِ و عَقَلْنَ ما جَهِلَ مَن هُو أضعَفُ مِنهُنَّ ، و هُو الإنسانُ «إنّه كانَ ظَلُوما جَهُولاً»
.
امام على عليه السلام ـ در سفارش به اصحابش ـ فرمود : ديگر، گزاردن امانت است و آن كه امانتگزار نيست زيانكار است، امانت به آسمانهاى افراشته و زمينهاى گسترده و كوههاى بلندِ بر پا داشته، عرضه شد و چيزى بلندتر، گسترده تر، فرازتر و بزرگتر از اين سه چيز نيست. پس اگر چيزى به خاطر بلندى يا گستردگى يا نيرومندى و يا صلابت، امانت را نمى پذيرفت آن سه بودند. ولى [تنها ]از عقوبت ترسيدند و چيزى را دانستند، كه ناتوانتر از آنها ندانست، و آن انسان است «و انسان هميشه ستمكار و نادان بوده است».
عنه عليه السلام ـ و قد سألَهُ بعضُ الزَّنادِقةِ : أجِدُ اللّه َ يقولُ : «إنّا عَرَضنا الأمانةَ ···»
، فما هذهِ الأمانةُ و مَن هذا الإنسانُ ؟ و ليس مِن صِفةِ العزيزِ الحكيمِ التَلْبيسُ على عبادِه ـ : أمّا الأمانةُ الّتي ذَكَرتَها فهِي الأمانةُ الّتي لا تَجِبُ و لا تَجوزُ أنْ تكونَ إلاّ في الأنبياءِ و أوصيائهِم .
امام على عليه السلام ـ در پاسخ به زنديقى كه از ايشان پرسيد: مى بينم كه خدا مى گويد: « ما عرضه كرديم امانت را ···» . اين امانت چيست و اين انسان كيست؟ و خداوند عزيز حكيم را اين صفت نشايد كه حقيقت را از بندگانش پوشيده دارد ـ فرمود: امانتى كه گفتى، امانتى است كه جز براى پيامبران و اوصياى آنان شايسته و بايسته نيست.
عنه عليه السلام ـ في صِفَةِ المَلائكةِ ـ : جَعَلَهُمُ اللّه ُ فيما هُنالِكَ أهلَ الأمانَةِ على وَحيِهِ ، و حَمَّلَهُم إلَى المُرسَلينَ وَدائعَ أمرِهِ و نَهيِهِ
.
امام على عليه السلام ـ در وصف فرشتگان ـ فرمود : خداوند آنان را در آنجا امانتداران وحى خويش قرار داد و سپرده هاى امر و نهى خود را به وسيله آنان براى پيامبران فرستاد.