امام على عليه السلام :پشيمانىِ دل، گناه را مى پوشاند.
امام على عليه السلام :اعتراف راستين، اثر گناه را نابود مى كند.
امام على عليه السلام :پشيمانى، استغفار است، اعتراف به گناه، پوزش خواهى است و انكار آن، پاى فشردن بر گناه است.
امام على عليه السلام :معترف به گناه، توبه كننده است.
امام على عليه السلام :شفيع گنهكار ، همان اعتراف اوست [به گناهان ]و توبه او ، همان پوزش خواهى اوست.
امام على عليه السلام :گنهكارى كه به گناه خويش اعتراف كند بهتر از فرمانبردارى است كه به كار خويش ببالد.
امام على عليه السلام :چه شايسته است كسى كه پروردگار خويش را شناخته، به گناه خويش اعتراف كند.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام :التَّوبَةُ على أربَعةِ دَعائِمَ : نَدَمٌ بالقَلبِ ، و اسْتِغفَارٌ باللِّسانِ ، و عَملٌ بالجَوارِحِ ، و عَزْمُ أنْ لا يَعودَ .
امام على عليه السلام :توبه بر چهار پايه استوار است: پشيمانى در دل، آمرزش خواهى به زبان، عمل كردن با اعضاى بدن، و تصميم بر باز نگشتن به گناه.
عنه عليه السلام :التَّوبَةُ نَدَمٌ بالقَلبِ ، و اسْتِغْفارٌ باللّسانِ، و تَرْكٌ بالجَوارِحِ، و إضْمارُ أنْ لا يَعودَ .
امام على عليه السلام :توبه، عبارت است از: پشيمانى با دل و آمرزش خواهى با زبان و ترك گناه در عمل و مصمّم شدن بر تكرار نكردن آن.
عنه عليه السلام :الاستِغفَارُ دَرَجةُ العِلِّيّينَ ، و هُو اسمٌ واقعٌ على سِتَّةِ مَعـانٍ : أوّلُها النـدمُ علـى ما مضى ، و الثّاني العَزْمُ على تَرْكِ العَوْدِ إلَيهِ أبَدا ، و الثّالثُ أنْ تُؤدّيَ إلى المَخْلوقينَ حُقوقَهُم ··· و الرّابعُ أنْ تَعْمِدَ إلى كُلِّ فَريضةٍ علَيكَ ضَيَّعْتَها فتُؤدّيَ حَقَّها ، و الخامسُ أنْ تَعْمِدَ إلى اللَّحمِ الَّذي نَبَتَ على السُّحتِ فتُذيبَهُ بالأحْزانِ حتّى تُلْصِقَ الجِلدَ بالعَظمِ و يَنْشَأ بَينَهُما لَحمٌ جديدٌ ، و السّادسُ أنْ تُذيقَ الجِسمَ ألَمَ الطّاعةِ كما أذَقتَهُ حَلاوةَ المَعصيةِ ، فعند ذلكَ تقولُ : أستَغْفِرُ اللّه َ .
امام على عليه السلام :همانا براى استغفار ، درجه عليّين قرار داده شده است و آن (استغفار) نامى است كه شش معنا در بر دارد: نخست پشيمانى از گذشته؛ دوم تصميم بر ترك هميشگى آن؛ سوم بازگرداندن حقوق خلايق به آنان ··· ؛ چهارم ادا كردن حقّ هر عمل واجب كه حقّ آن را ضايع كرده اى؛ پنجم اين كه گوشت برآمده از مال حرام را با اندوهها آب كنى، چندان كه پوست به استخوان چسبد و ميان آن دو گوشتى تازه رويد ؛ و ششم آن كه سختى طاعت را به تن بچشانى چنان كه شيرينى معصيت را به كام او ريخته بودى. آن گاه [پس از همه اين مراحل ]بگويى: أستغفِرُ اللّه .