الإمامُ عليٌّ عليه السلام :إنّ رسولَ اللّه ِ صلى الله عليه و آله كانَ يقولُ : إنّ الجَنّةَ حُفَّتْ بالمَكارِهِ ، و إنَّ النّارَ حُفّتْ بالشَّهَواتِ . و اعْلَموا أنَّهُ ما مِن طاعةِ اللّه ِ شيءٌ إلاّ يأتي في كَرْهٍ ، و ما مِن مَعصيَةِ اللّه ِ شيءٌ إلاّ يأتي في شَهْوَةٍ ، فرَحِمَ اللّه ُ امرأً نَزعَ عن شَهْوَتِه و قَمعَ هوى نَفْسِهِ .
امام على عليه السلام :رسول خدا صلى الله عليه و آله مى فرمود: بهشت پيچيده در نا خوشايندهاست و دوزخ پيچيده در شهوتها. بدانيد كه چيزى از طاعت خدا نيست، مگر آن كه با كراهت انجام مى گيرد و چيزى از معصيت خدا نيست مگر آن كه با ميل صورت مى پذيرد؛ پس، خداى بيامرزد آن كسى را كه از شهوت خويش دل بركَنَد و هواى نفس خود را سركوب كند.
امام على عليه السلام :هرگز بهشت را به دست نمى آوَرَد مگر كسى كه با نفس خود مبارزه كند.
امام على عليه السلام :هرگز به بهشت نمى رسد مگر كسى كه براى رسيدن به آن بكوشد.
امام على عليه السلام :با ناملايمات است كه بهشت به دست مى آيد.
امام على عليه السلام :بهشت، با تمنّا به دست نمى آيد.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام :إنَّ لِلجَنّةِ ثَمانِيَةَ أبوابٍ:
بابٌ يَدخُلُ مِنهُ النَّبِيّونَ و الصِّدِّيقونَ ، و بابٌ يَدخُلُ مِنهُ الشُّهَداءُ و الصّالِحونَ ، و خَمسَةُ أبْوابٍ يَدخُلُ مِنها شِيعَتُنا و مُحِبّونا ···، و بابٌ يَدخُلُ مِنهُ سائـرُ المُسلِمينَ مِمَّنْ شَهِدَ أنْ لا إلهَ إلاّ اللّه ُ ، و لَم يَكُنْ في قَلبِهِ مِقْدارُ ذَرَّةٍ مِن بُغْضِنا أهلَ البَيتِ .
امام على عليه السلام :بهشت هشت دروازه دارد: دروازه اى كه پيامبران و صدّيقان از آن وارد مى شوند، دروازه اى كه شهيدان و صالحان از آن داخل مى شوند و پنج دروازه ديگر كه شيعيان و دوستداران ما از آنها وارد مى شوند ··· و يك دروازه ديگر كه ديگر مسلمانانى كه به يگانگى خدا گواهى مى دهند و در دلشان ذرّه اى دشمنى نسبت به ما خاندان نيست، از آن به بهشت در مى آيند.
امام على عليه السلام ـ در وصف بهشت ـ فرمود : بهشت داراى درجاتى است كه يكى بر ديگرى برترى دارد و داراى منازلى است كه با هم تفاوت دارند.
عنه عليه السلام :إنَّ أهْلَ الجَنّةِ لَيَتَراؤونَ مَنازِلَ شِيعَتِنا كما يَتَراءى الرّجُلُ مِنكُمُ الكَواكِبَ في اُفُقِ السَّماءِ .
امام على عليه السلام :منازل شيعه ما به ديده بهشتيان چنان به نظر مى رسد كه هر يك از شما ستارگان را در كرانه آسمان به زحمت مى بيند.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام :إنَّ أطْيَبَ شيءٍ في الجَنّةِ و ألذَّهُ حُبُّ اللّه ِ و الحُبُّ في اللّه ِ و الحَمدُ للّه ِ ، قالَ اللّه ُ عزّ و جلّ : «و آخِرُ دَعْواهُم أنِ الحَمدُ للّه ِ ربِّ العالَمِينَ»
، و ذلكَ أنَّهُم إذا عايَنوا ما في الجَنّةِ مِن النَّعيِم هاجَتِ المَحَبّةُ في
قُلوبِهِم ، فيُنادُونَ عندَ ذلكَ : أنِ الحَمدُ للّه ِ رَبِّ العالَمينَ .
امام على عليه السلام :بهترين و لذّت بخش ترين چيز در بهشت، همانا دوست داشتن خدا و دوست داشتن به خاطر خدا و ستايش خداست. خداوند عزّ و جلّ فرموده است: «و آخرين سخن آنها اين است كه ستايش ، از آنِ خداست كه پروردگار جهانيان است». اين از آن روست كه وقتى نعمتهاى بهشت را مى بينند، محبّت در دلهايشان شور مى انگيزد و ندا در مى دهند : ستايش خداى را كه پروردگار جهانيان است.
الإمامُ عليٌّ عليه السلام :الجَنّةُ الّتي أعَدَّها اللّه ُ تعالى للمؤمنينَ خَطّافةٌ لأبْصارِ النّاظِرينَ ، فيها دَرَجاتٌ مُتَفاضِلاتٌ و مَنازِلُ مُتَعالِياتٌ ، لا يَبيدُ نَعيمُها ، و لا يَضْمَحِلُّ حُبورُها ، و لا
يَنْقَطِعُ سُرورُها ، و لا يَظعَنُ مُقيمُها ، و لا يَهْرَمُ خالِدُها ، و لا يَبْأسُ ساكِنُها ، آمِنٌ سُكّانُها من المَوتِ فلا يَخافونَ ، صَفا لهُمُ العَيشُ ، و دامَتْ لهُمُ النِّعمَةُ في أنْهارٍ مِن ماءٍ غَيرِ آسِنٍ و أنْهـارٍ مِن لَبَنٍ لَم يَتغَيّرْ طَعْمُهُ و أنهارٍ مِن خَمرٍ لَذّةٍ للشَّارِبينَ .
امام على عليه السلام :بهشتى كه خداوند متعال به مؤمنان وعده داده است، چشم بينندگان را خيره مى كند. در آن درجاتى است، يكى برتر از ديگرى و منازلى است، يكى بالاتر از ديگرى. نعمتش از بين نمى رود و شادمانى اش نيستى ندارد و شادى اش به پايان نمى رسد، اقامت كننده در آن، كوچ نمى كند و ماندگار در آن، پير نمى شود و ساكن آن آسيبى نمى بيند، اهل آن، از مرگ در امانند و هراسى به دل راه نمى دهند، زندگى به كام آنهاست، نعمت برايشان پايدار است در جويهايى از آبهايى تغيير ناپذير و نهرهايى از شير، كه طعمش دگرگون نمى شود و نهرهايى از شراب كه نوشندگان از آن لذّت مى برند.