(گفتند: شنيديم جوانى ، از آنها (بت ها) [به بدى] ياد مى كرد كه به او «ابراهيم» گفته مى شود)
.
(و چون به رشد و كمال خويش رسيد ، به او حكمت و دانش عطا كرديم ، و نيكوكاران را چنينْ پاداش مى دهيم)
.
(و چون به حدّ رشد رسيد ، به او حكمت و دانش عطا كرديم ، و نيكوكاران را چنين پاداش مى دهيم)
.
الإمام الصادق عليه السلام : ـ في قَولِ اللّه ِ عز و جل «وَ لَمَّا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَاسْتَوَى ءَاتَيْنَـهُ حُكْمًا وَ عِلْمًا» ـ : أشُدّهُ ثَماني عَشرَةَ سَنَةً ، وَاستَوى : اِلتَحى .
امام صادق عليه السلام ـ درباره سخن خداوند عز و جل : ـ (چون به رشد و كمال خويش رسيد ، به او حكمت و دانش عطا كرديم) : «أَشُدَّ» ، يعنى : هجده سالگى و «اِسْتَوى» ، يعنى : ريش درآورد .
امام صادق عليه السلام : هنگامى كه جوانان ، شبانگاه بر پشت بام ها در خواب اند ، به ناگاه ، بدون وعده قبلى ، در يك شب ، گِرد صاحب خود جمع مى شوند و صبحْ هنگام در مكّه خواهند بود .
امام صادق عليه السلام ـ در پاسخ عبد اللّه بن سنان كه پرسيد : فرشتگان برترند يا فرزندان آدم؟ ـ : امير مؤمنان على بن ابى طالب عليه السلام فرمود : «خداى عز و جلفرشتگان را از عقلِ بدون شهوت آفريد و چارپايان را از شهوتِ بدون عقل ، خلق كرد و در انسان ، هر دو را به هم آميخت . پس ، هر كه عقلش بر شهوتش پيروز شود ، از فرشتگان بهتر است و هر كه شهوتش بر عقلش پيروز گردد ، از چارپايان ، بدتر است .
امام صادق عليه السلام : آن كه قرآن را در جوانى بخواند ، با گوشت و خونش عجين مى گردد و خداوند عز و جل او را با فرشتگان بزرگوار و نيك ، همراه مى كند و قرآن در روز قيامت ، نگهبانى برايش خواهد بود .
امام صادق عليه السلام : جوانان را با حديث (معارف دينى) دريابيد ، پيش از آن كه مُرجِئه [يا ديگر گروه هاى انحرافى ]بر شما پيشى گيرند و به سوى آنان بروند .
امام صادق عليه السلام : دوست ندارم جوانان شما را ببينم ، مگر در دو حالت : دانشمند يا دانشجو . اگر [جوانى] چنين نكند ، كوتاهى كرده و اگر كوتاهى كند ، تباه ساخته است و اگر تباه سازد ، گناه كرده است و اگر گناه كند ، سوگند به آن كه محمّد را به حق به پيامبرى برانگيخت ، دوزخ نشين خواهد شد .
به سوى مردم ، باز مى گردد .