امام صادق عليه السلام : به پيامبر صلي الله عليه و آله گزارش داده شد كه مردى مجروح و آسيب ديده ، جُنُب شد . به وى گفته شد غسل كند . او هم غسل كرد و سپس ، سرما خورد و لرزيد و از دنيا رفت .
پيامبر خدا فرمود : «او را كُشتند . خداوند ، آنان را بكُشد! همانا داروى درمانده [از پاسخ] ، پرسيدن [از دانا] است» .
امام صادق عليه السلام : هر كس عزّت و آقايىِ بدون تبار ، و بى نيازىِ بدون ثروت ، و هيبتِ بدون قدرت (سلطنت) مى خواهد ، مى بايد خود را از خوارىِ نافرمانى خدا ، به عزّتِ پيروى از او بكشاند .
امام صادق عليه السلام : به راستى كه دوست داشتنى ترينِ آفريدگان نزد خداوند ، جوانِ كم سال و خوش سيمايى است كه جوانى و زيبايى اش را در راه فرمانبرى از خداوند بزرگ ، قرار داده است؛ آن كه خداوند بزرگ به وى نزد فرشتگان افتخار مى كند و مى فرمايد : «اين ، بنده حقيقى من است» .
امام صادق عليه السلام : خداوند ، سه گروه را بدون حسابرسى وارد بهشت مى كند : ... پيشواى عدالت پيشه ، بازرگان راستگو ، و پيرمردى كه عمر خود را در فرمانبرى از خداوند ، سپرى كرده است .
امام صادق عليه السلام : در جوانى ، بسيار در عبادت مى كوشيدم . پدرم به من فرمود : «فرزندم! از آنچه انجام مى دهى ، كم كن ؛ زيرا خداوند عز و جل ، اگر بنده اى را دوست بدارد ، با عبادت كم هم از او خشنود مى گردد» .
امام صادق عليه السلام : برادران ، سه گروه اند . دسته اى از آنان ، مانند غذايند كه هميشه
بدان ، نياز است و آن ، خردمند است . دسته دوم ، مانند بيمارى و آفت است و آن ، نادان است . گروه سوم ، مانند داروست و آن ، حكيم است .
امام صادق عليه السلام ـ خطاب به مردى ـ : بر تو باد دوستانِ قديمى ، و بپرهيز از هر دوست جديدى كه هيچ پيمان و امانتدارى و پايبندى اى ندارد و حتى از مورد اعتمادترينِ مردم نيز پرهيز داشته باش كه مردم ، دشمن نعمت هايند .
امام صادق عليه السلام : در حكمت آل داوود ، چنين آمده است : سزاوار است مسلمان خردمند ، زمانى را به اعمال ميان خود و خداوند ، اختصاص دهد ، و زمانى را به ديدار برادران و گفتگوى درباره امور آخرت ، اختصاص دهد ، و زمانى را با خوشى هاى حلال سپرى كند كه اين زمان ، كمك به آن دو وقت ديگر خواهد بود .
و بپرهيز از هر دوست جديدى كه هيچ پيمان و امانتدارى و پايبندى اى ندارد و حتى از مورد اعتمادترينِ مردم نيز پرهيز داشته باش كه مردم ، دشمن نعمت هايند .