احادیث امام صادق علیه السلام

امام صادق عليه السلام پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود:آن جوان را لا جرم غيبتى بايد. عرض شد: چرا، اى رسول خدا؟ فرمود: بيم كشته شدن مى رود.

امام صادق عليه السلام :قائم عليه السلام هرگز ظهور نمى كند تا آنگاه كه امانتهاى خداوند متعال (يعنى مؤمنان از صلب كافران) بيرون آيند . پس، هرگاه آنان بيرون آمدند قائم بر دشمنان خدا چيره مى شود و آنها را مى كشد.

امام صادق عليه السلام :اين كار (قيام قائم عليه السلام ) رخ نخواهد داد تا آن كه هر گروه و دسته اى حكومت بر مردم را به دست گيرد تا كسى نگويد : اگر حاكم مى شديم عدالت را مى گسترانديم. بعد از اين، قائم حق و عدل گستر قيام مى كند.

امام صادق عليه السلام :زمانى كه قائم ما قيام كند، خداوند عزّ و جلّ گوشها و چشمهاى شيعيان ما را چنان توانا مى كند كه ميان آنان و قائم پيكى نباشد. از همان جايى كه هست با شيعيان سخن مى گويد و آنها سخنانش را مى شنوند و او را مى بينند.

امام صادق عليه السلام :زمانى كه قائم عليه السلام قيام كند كسانى كه گمان مى شود از خاندان او هستند ، از صف آن حضرت خارج مى شوند و افرادى به مانند خورشيد و ماه پرستان به صف او در مى آيند.

صفحه اختصاصي حديث و آيات الإمامُ الصّادقُ عليه السلام ـ في قولِه تعالى : « و لَهُ أسْلَمَ مَن في السَّماواتِ و الأرضِ طَوْعا و كَرْها »حديث
ـ : إذا قامَ القائمُ عليه السلام لا يَبقى أرضٌ إلاّ نُودِيَ فيها بشهادةِ أنْ لا إله إلاّ اللّه ُ و أنّ محمّدا رسولُ اللّه ِ .حديث

امام صادق عليه السلام ـ درباره آيه «و هر آن كه در آسمانها و زمين است، خواسته يا ناخواسته، تسليم شد» ـ فرمود : زمانى كه قائم عليه السلام قيام كند سرزمينى باقى نمى ماند كه در آن نداى «لا إله إلاّ اللّه و محمّد رسول اللّه » بلند نشود.

امام صادق عليه السلام :ايمان آن چيزى است كه در دلها جاى گيرد، و اسلام آن چيزى است كه ازدواج و ارث بردن و احترام جان بر آن بنا مى شود.

امام صادق عليه السلام :دين خدا، نامش اسلام است و پيش از آن كه شما به وجود آييد ـ هر جا كه بوده ايد ـ و پس از پديد آمدنتان، اسلام دين خدا بوده و هست. پس هر كه به دين خدا اقرار كند «مسلمان» است و هر كه به دستورهاى خداوند عزّ و جلّ عمل كند «مؤمن» است.

امام صادق عليه السلام :ملعون است، ملعون، كسى كه بگويد: ايمان، گفتار است، بدون كردار.

امام صادق عليه السلام :اگر بندگان همه، حق را توصيف كنند و به آن عمل نمايند، اما در دلهايشان به حق بودن آن اعتقاد نداشته باشند، سودى نبرده اند.