عنه عليه السلام : أيُّما مُؤمِنٍ نَفَّسَ عَن مُؤمِنٍ كُربَةً و هُو مُعسِرٌ يَسَّرَ اللّه ُ لَهُ حَوائجَهُ في الدُّنيا و الآخِرَةِ .
امام صادق عليه السلام : هر مؤمنى كه گرفتارىِ مؤمن تنگدستى را رفع كند ، خداوند حاجت هاى او را در دنيا و آخرت آسان (برآورده) سازد .
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : قالَ لقمانُ لابنِهِ للمُسرِفِ ثلاثُ علاماتٍ : يَشتَرِي ما لَيسَ لَهُ ، و يَلبَسُ ما لَيسَ لَهُ ، و يَأكُلُ ما لَيسَ لَهُ .
امام صادق عليه السلام : لقمان به فرزندش گفت : اسرافكار سه نشانه دارد : آنچه در شأنِ او نيست مى خرد و آنچه برازنده او نيست مى پوشد و آنچه فراخور حالِ او نيست مى خورد .
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : إنَّ القَصدَ أمرٌ يُحِبُّهُ اللّه ُ
عزّ و جلّ ، و إنَّ السَّرَفَ يُبغِضُـهُ ؛ حتّى طَرْحُكَ النَّواةَ فإنّها تَصلُحُ لِشَيءٍ ، و حَتّى صَبُّكَ فَضلَ شَرابِكَ .
امام صادق عليه السلام : ميانه روى ، كارى است كه خداوند عزّ و جلّ آن را دوست دارد ، و اسراف را ناخوش مى دارد ، حتّى دور انداختن هسته[ى ميوه] را ؛ زيرا آن به كارى مى آيد و حتّى دور ريختن زيادى نوشيدنى ات را .
عنه عليه السلام ـ لَمّا سُئلَ عن أدنَى الإسرافِ ـ : إبذالُكَ ثَوبَ صَونِكَ ، و إهراقُكَ فَضلَ إنائكَ ، و أكلُكَ التَّمرَ و رَميُكَ النَّوى هاهُنا و هاهُنا .
امام صادق عليه السلام ـ در پاسخ به سؤال از كمترين حدّ اسراف ـ فرمود : كمترين اندازه آن اين است كه لباس بيرونت را لباس خانه و دم دستى قرار دهى ، ته مانده ظرفت را دور بريزى و خرما بخورى و هسته هايش را اين طرف و آن طرف پرت كنى.
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : لَيسَ فيما أصلَحَ البَدَنَ إسرافٌ··· إنّما الإسرافُ فيما أتلَفَ المالَ
و أضَرَّ بالبَدَنِ .
امام صادق عليه السلام : در آنچه بدن را سالم نگه مى دارد اسراف نيست . . . بلكه اسراف در چيزهايى است كه مال را تلف كند و به بدن زيان رساند .
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : إنّ امير المؤمنين عليه السلام اُتي برجل اختَلَسَ دُرَّةً مِن اُذُنِ جاريَةٍ قال : هذِهِ الدَّغارَةُ المُعلَنَةُ ، فَضَرَبَهُ و حَبَسَهُ .
امام صادق عليه السلام : امام على عليه السلام درباره مردى كه مرواريدى را از گوش دخترى به زور ربوده بود فرمود : اين ربودن آشكار است . سپس او را تازيانه زد و زندانى كرد .
الإمامُ الباقرُ أو الإمامُ الصّادقُ عليهما السلام : لا يُقطَعُ إلاّ مَن نَقَبَ بَيتا أو كَسَرَ قُفلاً .
امام باقر يا امام صادق عليهما السلام : فقط دست دزدى قطع مى شود كه از طريق سوراخ كردن ديوار يا شكستن قفل وارد خانه اى شود .
امام صادق عليه السلام : مزدور (كارگر) و ميهمان اگر دزدى كنند دستشان قطع نمى شود (كيفر ديگرى دارند) ؛ چون آنها امين شمرده شده بوده اند .
امام صادق عليه السلام : در سالهاى قحطى و گرسنگى ، دست دزد قطع نمى شود .
امام صادق عليه السلام : امير المؤمنين عليه السلام در ايّام گرسنگى (خشكسالى) دست دزد را نمى بريد .