امام صادق عليه السلام ـ نيز درباره همين آيه ـ فرمود : پيامبر را ثنا گوييد و به او سلام فرستيد (/ به فرمانش گردن نهيد ) .
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : قالَ رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله لِرَجُلٍ أتاهُ : أ لا أدُلُّكَ على أمرٍ يُدخِلُكَ اللّه ُ بهِ الجَنَّةَ ؟ قالَ : بَلى يا رسولَ اللّه ِ . قالَ : أنِلْ مِمّا أنالَكَ اللّه ُ، قالَ : فإن كنتُ أحوَجَ مِمّن اُنيلُهُ ؟ قالَ : فانصُرِ المَظلومَ، قالَ : و إن كنتُ أضعَفَ مِمَّن أنصُرُهُ ؟ قالَ : فاصنَعْ
للأخرَقِ يَعني أشِرْ علَيهِ، قالَ : فإن كنتُ أخرَقَ مِمَّن أصنَعُ لَهُ ؟ قالَ : فَأصمِتْ لِسانَكَ إلاّ مِن خَيرٍ، أ ما يَسُرُّكَ أن تكونَ فيكَ خَصلَةٌ مِن هذهِ الخِصالِ تَجُرُّكَ إلى الجَنَّةِ ؟ ! .
امام صادق عليه السلام : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله خطاب به مردى كه نزد ايشان آمد فرمود : آيا تو را به كارى راهنمايى نكنم كه بدان وسيله خداوند تو را به بهشت برد؟ عرض كرد : چرا ، اى رسول خدا! حضرت فرمود : از آنچه خداوند به تو ارزانى داشته است بخشش كن . عرض كرد : اگر خودم از كسى كه بدو بخشش مى كنم نيازمندتر بودم چه؟ حضرت فرمود : ستمديده را يارى كن . عرض كرد : اگر خودم از كسى كه ياريش مى كنم ناتوانتر بودم چه؟ فرمود : براى آدمِ نادان كارسازى كن ؛ يعنى او را راهنمايى كن . عرض كرد: اگر خودم از او نادانتر بودم چه؟ حضرت فرمود: زبانت را جز از خير ساكت نگه دار . آيا خوشحال نمى شوى كه يكى از اين خصلتها در تو باشد و به بهشتت كشاند؟
عنه عليه السلام : إنَّ مَن كانَ قَبلَكُم كانوا يَتَعلَّمُونَ الصَّمتَ و أنتُم تَتَعلَّمُونَ الكلامَ، كانَ أحَدُهُم إذا أرادَ التَّعَبُّدَ يَتَعَلَّمُ الصَّمتَ قَبلَ ذلكَ بعَشرِ سِنِينَ ، فإن كانَ يُحسِنُهُ و يَصبِرُ علَيهِ تَعَبَّدَ و إلاّ قالَ : ما أنا لِما أرُومُ بِأهلٍ .
امام صادق عليه السلام : كسانى كه پيش از شما بودند سكوت كردن را مى آموختند و شما سخن گفتن را فرا مى گيريد . هرگاه يكى از آنان مى خواست عبادت پيشه كند، ده سال پيش از آن، تمرين سكوت مى كرد ، اگر به خوبى از عهده اين كار برمى آمد و تحمّل آن را داشت ، عابد مى شد و گرنه مى گفت : من لايق اين كار نيستم .
امام صادق عليه السلام : خاموشى، گنجى سرشار است و زيورِ بردبار و پوششِ نادان .
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : كُلُّ ذِي صناعَةٍ مُضطَرٌّ إلى ثلاثِ خِلالٍ يَجتَلِبُ بِها المَكسَـبَ و هُو : أنْ يكونَ حاذِقا بِعَمَلِهِ، مُؤَدِّيا للأمانَةِ فيهِ ، مُستَمِيلاً لِمَنِ استَعمَلَهُ .
امام صادق عليه السلام : هر صنعتگرى براى جلب مشترى ناگزير از داشتن سه خصلت است : در كارش مهارت داشته باشد ، در كارش امانتدار باشد، و رضايت خاطر كسى را كه به او سفارش كار داده است ، به دست آورد .
امام صادق عليه السلام : صنعتگران اگر سراسر شب را كار كنند ، درآمدى كه به دست مى آورند، حرام است .
عنه عليه السلام : مَن باتَ ساهِرا في كَسبٍ و لَم يُعطِ العَينَ حَظَّها (حَقَّها) مِنَ النَّومِ فَكَسبُهُ ذلكَ حَرامٌ .
امام صادق عليه السلام : هركه سراسر شب را به كسب و كار پردازد و بهره (حقّ) چشم از خوابيدن را به آن نپردازد ، آن درآمد حرام است .
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام ـ إنّهُ كانَ يقولُ عندَ المُصيبَةِ ـ : الحَمدُ للّه ِِ الذي لَم يَجعَلْ مُصيبَتي في دِيني و الحَمدُ للّه ِِ الذي لو شاءَ أن يَجعَلَ مُصِيبَتي أعظَمَ مِمّا كانَت و الحَمدُ للّه ِِ على الأمرِ الذي شاءَ أن يكونَ فَكانَ .
امام صادق عليه السلام ـ در هنگام مصيبت ـ مى فرمود : سپاس خداى را كه مصيبت مرا در دينم قرار نداد . سپاس خداى را كه اگر مى خواست، مى توانست مصيبت مرا از اين كه هست بزرگتر و سخت تر گرداند و خداى را بر كارى سپاس كه او خواست آن كار بشود و شد .
الإمامُ الصّادقُ عليه السلام ـ لِرَجُلٍ قدِ اشتَدَّ جَزَعُهُ على وَلَدِهِ ـ : يا هذا جَزِعتَ لِلمُصيبَةِ الصُّغرى، و غَفَلتَ عنِ المُصيبَةِ الكُبرى ! و لو كنتَ لِما صارَ إليه وَلَدُكَ مُستَعِدّا لَما اشـتَدَّ علَيه جَزَعُكَ ، فَمُصابُكَ بتَركِكَ الاستِعدادَ لَهُ أعظَمُ مِن مُصابِكَ بوَلَدِكَ .
امام صادق عليه السلام ـ به مردى كه در مرگ فرزندش سخت بيتابى مى كرد ـ فرمود : اى مرد! تو در كوچكترين مصيبت بيتابى مى كنى و از بزرگترين مصيبت غافلى! اگر براى آن جايى كه فرزندت رفت ، آماده بودى هرگز براى او بيتابى نمى كردى . مصيبت آماده نشدنِ تو براى آن روز، بزرگتر از مصيبتِ فرزند توست .
عنه عليه السلام ـ في مَعنَى التَّعزيَةِ ـ : إن كانَ هذا المَيِّتُ قد قَرَّبَكَ مَوتُهُ مِن رَبِّكَ أو باعَدَكَ عن ذَنبِكَ فهذهِ لَيسَت مُصيبَةً، و لكنّها لَكَ رَحمَةٌ و علَيكَ نِعمَةٌ، و إن كان ما وَعَظَكَ و لا باعَدَكَ عن ذَنبِكَ، و لا قَرَّبَكَ مِن رَبِّكَ فمُصيبَتُكَ بقَساوَةِ قَلبِكَ أعظَمُ مِن مُصيبَتِكَ بِمَيِّتِكَ، إن كنتَ عارِفا بربِّكَ .
امام صادق عليه السلام ـ در معناى تسليت دادن ـ فرمود : اگر مرگ اين ميّت تو را به پروردگارت نزديك يا از گناهت دور كرده باشد ، اين مصيبت نيست ، بلكه براى تو رحمتى و نعمتى است ؛ اما اگر مرگ او تو را پند نداده و از گناهت دور نكرده و به پروردگارت نزديك نساخته باشد ، مصيبتِ سخت دلى تو بزرگتر از مصيبتِ مرگ ميّت توست ؛ اگر پروردگارت را بشناسى .