احادیث امیرالمؤمنین علی علیه السلام17430 حدیث

امام على عليه السلام: در شرح ويژگيهاى پرهيزگاران و صفات نابكاران و توجه دادن به منزلت اهل بيت پاك و گمان نادرست برخى مردم ـ : بندگان خدا، همانا يكى از محبوبترين بندگان خدا نزد او، بنده اى است كه خداوند او را در برابر نفسش يارى رسانده است و از اين رو، اندوه را جامه زيرين خود ساخته است و ترس [از خدا و معاد]را بالاپوش خويش. چراغ هدايت در دلش فروزان است وبراى روز مرگ خود، توشه اى فراهم ساخته است... او يكى از كان هاى دين او و كوههاى زمين اوست، خود را با عدالت پيوند زده و آغاز عدالت او، دور ساختن هواى نفس خويش است، حقّ مى گويد و بدان عمل مى كند، هيچ كار نيكى نمى يابد، مگر اين كه قصد آن مى كند و در هر چيزى سودى بيابد، آهنگ آن مى نمايد، عنان خويش را به كتاب خدا سپرده است و آن جلودار و پيشواى اوست، هر كجا باراندازد او نيز بار مى اندازد و هرجا منزل كند او نيز منزل كند.
ديگرى بنده اى است كه خود را دانشمند مى نامد، در حالى كه چنين نيست، بلكه مشتى نادانى و گمراهى از عده اى نادان و گمراه به چنگ آورده و دامهايى از فريب و سخن دروغين، بر سر راه مردم، گسترانيده است، كتاب خدا را بر حسب انديشه هاى خود ، توجيه مى كند و حقّ و حقيقت را به خواهشهاى خويش متمايل مى گرداند، مردم را از خطرها[ى قيامت ]آسوده خاطر مى گرداند و گناهان بزرگ را كوچك جلوه مى دهد؛ مى گويد: به هنگام رو به رو شدن با شبهات درنگ مى كنم، حال آن كه در دام آنها گرفتار آمده است؛ مى گويد: از بدعتها كناره مى گيرم، در حالى كه ميان آنها غنوده است؛ چهره [او] چهره انسان است، اما دلش، دل حيوان، نه راه راست را مى شناسد، تا آن را بپويد و نه بيراهه را، تا از آن باز دارد، اين است آن مرده در ميان زندگان.
پس، به كجامى رويد؟! وبه كدام سو از حق منحرفتان مى كند؟! علامتها، برپاست و نشانه ها، آشكار و مناره ها بر افراشته، پس اين سرگردانى تا چند؟! چرا سرگشته ايد، با آن كه خاندان پيامبرتان در ميان شماست؟! كه زمامداران حقّ و حقيقت اند و نشانه هاى دين و زبانهاى راستى؟! پس آنان را همچون قرآن، حرمت نهيد و فرمان بريد و از چشمه فيض ايشان، چونان اشتران تشنه اى كه بر گرد آب فراهم مى آيند، سيراب شويد.
اى مردم! اين سخن را از خاتم پيامبران صلي الله عليه و آله فرا گيريد كه فرمود: آن كه از ما مى ميرد، به ظاهر مرده است ليك در حقيقت، نمرده است و آن كه از ما پوسيده شود، به ظاهر پوسيده شود اما در حقيقت، نپوسد. پس چيزى را كه نمى دانيد، نگوييد؛ زيرا بيشتر حقّ و حقيقت، در چيزى است كه انكار مى كنيد و معذور داريد كسى كه شما را بر او حجّتى نيست و آن كس منم. آيا من در ميان شما ثقل اكبر (قرآن) را به كار نبستم؟! من پرچم ايمان را، در ميان شما بر زمين فرو كردم و شما را با مرزهاى حلال و حرام آشنا ساختم و از عدالت خويش، جامه عافيت بر قامت شما پوشاندم و بساط معروف را با گفتار و كردارم در ميان شما گسترانيدم و خويهاى والا را با رفتار و منش خويش به شما نماياندم، پس در آن چه كه بصيرت به ژرفايش نمى رسد و انديشه را بدان راه نيست، رأى وانديشه خود را به كار نزنيد.

امام على عليه السلام: ما را حقّى است، اگر داده شديم [چه بهتر] و گرنه بر دنباله اشتر مى نشينيم [تن به سختى ها مى دهيم]، هر اندازه هم [اين ]سفر شبانه [حقّ كشى ]به درازا كشد.

امام على عليه السلام: هركس در بستر خود بميرد در حالى كه حقّ پروردگار خويش و رسول او و حقّ خاندان رسول او را شناخته باشد شهيد مرده است و مزدش با خداى سبحان است و مستوجب ثواب كردار شايسته اى باشد كه نيّت انجام آن را داشته است و نيّت او به جاى شمشير كشيدنش باشد؛ زيرا هر چيزى را عمرى و سررسيدى است كه از آن فراتر نمى رود.

امام على عليه السلام ـ در وصيتش ـ : خدا را، خدا را در حقّ فرزندان پيامبرتان؛ مبادا در حضور شما و در ميان شما به آنان ستمى رود در حالى كه شما مى توانيد آن ستم را از ايشان دور كنيد.

امام على عليه السلام ـ هنگامى كه محمّدبن ابى بكر را استاندار مصر كرد ـ : اى بندگان خدا، اگر پرهيزگار باشيد و اهل بيت پيامبرتان را پاسدارى كنيد بى گمان خداوند را به بهترين وجه عبادت كرده ايد و به نيكوترين شكل يادش نموده ايد و به برترين وجه سپاسش گفته ايد و به عاليترين نوع شكيبايى و شكرگزارى دست يافته ايد و برترين كوشش [در عبادت] را به عمل آورده ايد، هرچند ديگران نمازشان را طولانى تر از شما به جاى آورند و بيشتر از شما روزه بگيرند؛ چرا كه [در اين صورت] شما از آنان خدا پرواتريد و نسبت به زمامداران، خيرخواه تر.

امام على عليه السلام: بر شما باد دوست داشتن خاندان پيامبرتان؛ زيرا كه آن حقّ خداست بر گردن شما و موجب حقّ شما بر خدا مى شود. آيا نمى بينيد اين سخن خداى متعال را كه: «بگو: من در ازاى اين از شما مزدى نمى خواهم مگر دوستى با خويشاوندانم».

امام على عليه السلام: آن دستگيره محكم [عروة الوثقى]، دوستى آل محمّد صلي الله عليه و آله است.

امام على عليه السلام: رسول خدا صلي الله عليه و آله به من فرمود: اى على،... شما حجّت خدا بر خلق او و آن دستگيره محكم هستيد كه هركس بدان چنگ زند هدايت شود و هركه رهايش كند گمراه گردد.

امام على عليه السلام: هركه به ما چنگ زند به ساحل نجات رسد و هر كه رهايمان كند غرق شود.

امام على عليه السلام : به كجا مى رويد و به كدامين سو منحرفتان مى كنند، در حالى كه علامتها برپاست و نشانه ها آشكار ست و منازه ها بر افراشته است؟! از چه رو اين چنين سرگشته و گمراهيد با اين كه عترت پيامبرتان كه زمامداران حقند و نشانه هاى دين و زبانهاى راستى در ميان شما هستند؟! پس، آنان را همچون قرآن حرمت نهيد و فرمان بريد و به سرچشمه فيض آنان درآييد آن گونه كه اشتران تشنه كام به آبشخور هجوم مى برند.